Jan Březina, Martin Hrabálek, Michal Požárek
Dávid Jablonovský, Filip Murmak, Régis Torres, Michaela Zaoralová
White Goblin Games
4 - 8
30 - 45 minuten
8+
Kamer voor kamer sluip je door de kerker. Je bent tot op een meter van een afschrikwekkend lelijke mummie genaderd. Lege oogkassen staren je aan. Deze keer ga je dit monster verslaan. Niet met een zwaard, niet met een toverspreuk, maar met jouw beruchte en verpletterende woordenwaterval.
Wat is leuk?
- Het concept is leuk. Het ene team schrijft woorden op die een lid van het andere team niet mag uitspreken bij het beschrijven van het woord op het kaartje. Aan de ene kant lachen geblazen als iemand een woord zo bizar omschrijft dat zijn teamleden geen idee hebben waar die persoon het over heeft. Aan de andere kant bewondering voor de spelers die heel inventief zijn met woorden.
- Hoe verder je de kerker in loopt hoe meer woorden het andere team mag opschrijven en hoe lastiger het wordt om niet in hun val te trappen. Het eerste team dat aankomt in bepaalde kamers krijgt een handicap (een extra regel waar ze zich aan moeten houden). En als je het monster wil verslaan, als je het spel wilt winnen, moet je ook aan bepaalde condities voldoen. Het team dat voor staat wordt door de regels in ieder geval wat tegengewerkt en het achterliggende team heeft theoretisch genoeg tijd om bij te lopen.
Wat is minder?
- Uiteindelijk, of je nu wordt tegengewerkt of niet, is het volledig afhankelijk van het woord dat op je kaartje staat of je het goed gaat doen die ronde. Bij sommige woorden lukt het soms niet om te bedenken hoe dit op een andere manier te beschrijven en bij andere woorden valt het kwartje gewoon wat sneller. En dan nog, begrijpen je medespelers je? De extraatjes maken het grappig soms, maar het komt aan het eind gewoon neer op ‘heb je een klik met het woord op jouw kaart’.
- Er zijn te veel regels in het spel. Om geen discussies te krijgen over wat je nu wel of niet mag zeggen tijdens jouw beschrijving van het woord hebben ze ervoor gekozen om een waslijst aan regels op te schrijven. Die regels doornemen kost wat tijd en ze roepen meer vragen op, dan ze zaken verduidelijken. Party games werken het beste als je ze losjes aanpakt. Spreek een aantal regels af met je groep en ben voorderest geen ‘regel-advocaat’.
- Fantasy woorden hoeft voor mij niet. Dat is wel een erg specifieke groep. Er hoeft er maar een speler tussen zitten die niet helemaal thuis is in de fantasiewereld en je hebt een probleem. Geef mij maar gewoon dubbel zoveel normale woorden en laat de orcs deze keer thuis.
Wat maakt het spel speciaal?
- Een leuk spelconcept. Net als bij veel party spellen maken de spelers het spel. Je moet het losjes aan pakken, dan is Trapwords het leukst.
Conclusie
7/10
