Oude Meesters Review - Rowdy van Lieshout

Nicolas De Oliveira

Fabrice Weiss

Keep Exploring Games

2 - 4

45 - 60 minuten

Als ouders van een driejarige, sorry bijna vierjarige, heb we flink wat kunstwerken aan de muur hangen. De een nog kleurrijker dan de ander. In Oude Meesters kun je zelf een poging wagen om een meesterwerk te schilderen.

Wat is leuk?

Het spel is lekker kleurrijk. Het thema leuk. De componenten top.
De basisconcepten van het spel zijn eenvoudig en gestroomlijnd. Je hebt verschillende statistieken, hoeveel in je verftube zit, hoeveel je kunt mengen, hoeveel je kunt verven, maar al die statistieken werken op eenzelfde manier. Je verbetert ze op eenzelfde manier, door blokjes in te leveren, en gebruikt ze op een vergelijkbare manier. Het gaat er namelijk gewoon om hoeveel verfblokjes je kunt inzetten voor bepaalde acties. Verf maken, verf mengen, verf op je doek kwakken. Daarnaast plaats je werken bij acties op het bord en je activeert deze acties door je poppetje neer te leggen. Dit is allemaal heel simpel en daardoor is het idee van het spel en het doel ervan snel uitgelegd.
Het meest interessant van het spel is echter het draaiende bord. Doordat het bord draait zijn niet alle actie elke ronde evenveel beschikbaar. Elke ronde draait het bord een stapje en je kunt dus goed vooruitkijken. Er bestaat wel een actie die een speler de mogelijkheid geeft om het bord niet te laten draaien of twee stapjes in plaats van een, maar ook daar kun je op inspelen.
Wat het nog interessanter maakt is dat aan het einde van elke ronde, nadat het bord al een vakje is gedraaid, iedere speler al zijn of haar liggende werkertjes van het bord af moet halen, behalve 1. Een poppetje blijft staan op hetzelfde vakje, maar waar door het draaien een andere actie terecht is gekomen. Hiermee bezet je dus gelijk een veld voor je tegenstanders. Plus, je kunt door dit spelmechanisme dus een werker plaatsen voor de huidige ronde, maar tegelijkertijd voorsorteren op het uitvoeren van een naastgelegen actie de volgende ronde. Dit zorgt er ook voor dat je soms het plaatsen van een werker moet zien als investering. Misschien heb je de huidige actie niet heel hard nodig, je hebt al genoeg blauwe verf, maar de actie de volgende ronde komt, het schilderen, moet je dan uitvoeren.
De bonuskaarten module is leuk. In het spel kun je witte verfblokjes krijgen. Deze kun je inzetten bij het verven van een schilderij. Al krijg je voor elk wit verfblokje die je hebt gebruikt bij het maken van een schilderij minpunten aan het einde van het spel. Bij deze module kun je witte blokjes ook inzetten om bonus actiekaarten te kopen. Dit geeft je de mogelijkheid om extra acties uit te voeren tijdens je beurt. Deze actie zijn allemaal vergelijkbaar met de acties op het bord.
De vooruitgang op de sporen van de verschillende statistieken die je kunt verbeteren kunne er ook toe leiden dat je een bonus krijgt. Bij de eerste bonus wordt je voor de keuze gesteld. Een extra werker of punten. Meer werkers is vaak een vereiste in een worker-placement-spel, maar gaat die werker nog wat opleveren? Een interessant keuze.

Wat is minder?

Jammer dat je niet echt het gevoel hebt dat je een schilderij aan het maken bent. Als je al de blokjes op je kaartje hebt gelegd is het niet zo dat je een gepixeleerde versie van een bekend (of minder bekend) kunstwerk voor je ziet. dat had wel leuk geweest.
De volgorde van acties is altijd hetzelfde. Verven komt altijd na blauwe verf maken, en dat komt altijd na het verbeteren van jouw schilder capaciteit. Ik heb het spel natuurlijk niet zo vaak gespeeld dat ik kan zeggen of het veranderen van die volgorde de balans van het spel in de war schopt, dus dit punt niet iets waar ik heel veel waarde aan hecht.
Met meer spelers wordt het een tikkeltje chaotischer, dan wanneer je met twee spelers speelt (hier ben je elkaar continu aan het monitoren). Er zal wat vaker voor de optie worden gekozen om het bord nul stapjes, of juister twee stapjes te draaien. Het eerste-spelers-fiche zal wat vaker verschuiven van speler naar speler, dit gebeurt alleen als een speler een werkertje op dat ‘wordt speler 1’ veld zet, en daardoor kun je wat minder strak plannen.
Normaal vind ik het wel leuk als spelers een karakterkaart krijgen die hen een speciale eigenschap geven. Hier vond ik het niet heel veel toevoegen. Vooral omdat ik voelde dat je hierdoor iets te veel wordt gedwongen om op een bepaalde manier te spelen. In een spel met een beperkt aantal aan actiemogelijkheden die qua uitvoering ook nog eens vergelijkbaar zijn, je bent blokjes aan het manipuleren, voelt dit heel beperkend.

Wat maakt het spel speciaal?

Conclusie

 8/10