Lyttle Wood Bordspel Review
Lees hier een recensie van Lyttle Wood, een kaartspel van Michael Schacht en White Goblin Games.
Bordspel Info
- Michael Schacht
- Hans-Jörg Brehm
- White Goblin Games
- 2 - 4
- 30 minuten
- 7+
Wat is leuk aan het spel?
- Het plezier zit hem in de eenvoud. Trek kaarten van de twee verschillende trekstapels, later komen dar de aflegstapels bij, en leg een kaart af of speel een set uit.
- Je probeert meerderheden te behalen. Op de kaarten staat een getal, dit is het aantal punten dat een set waard is en het aantal kaarten dat van die set in het spel zit. Dus set 20 bestaat uit 20 muis-met-speer kaarten en heb je aan het einde een set van muizen-met-speer kaarten voor je liggen krijg je 20 punten. Het leuke aan het spel is dat je elkaar kan overtreffen. Ik leg drie muis-met-speer kaarten neer als setje. Blijft dit zo tot het einde van het spel, dan krijg 20 punten. Mijn tegenstanders kunnen er ook voor kiezen om een setje muis-met-speer neer te leggen, maar ze moeten dan wel meer kaarten uit hun hand spelen. Ten minste vier dus. Gebeurt dit, dan moet ik mijn muis-met-speer kaarten die op tafel lagen afleggen. Eenmaal een setje neergelegd, dan mag je geen karten bij dat setje leggen. Je mag wel jezelf overtreffen met een nieuwe set. Je bent elkaar continu in de gaten aan het houden. Welke kaarten worden gepakt, welke kaarten afgelegd? Welke kaarten zitten zo diep begraven in de aflegstapel dat de kans klein is dat ze nog in het spel komen, welke kaarten zou je nog wel kunnen bemachtigen?
- De meeste punten kun je halen met de sets met veel kaarten. Hier zijn wel weer veel kaarten van in het spel, dus misschien duurt het heel lang voordat je jouw meerderheid, en dus de punten, kunt veiligstellen. Is het dan niet handiger om voor de setjes te gaan met minder kaarten. Voor de achten krijg je misschien maar acht punten, maar als je er vier hebt liggen weet je zeker dat je die punten binnen hebt.
- Naast een lege trekstapel, zit er ook een andere timer in het spel. De prooikaarten. Elke keer dat je een set uitspeelt mag je een prooikaart pakken uit het aanbod. Er zijn er heel wat. Je probeert tegelijkertijd dezelfde prooien te pakken te krijgen en verschillende. Je krijgt aan het einde, naast de setjes die je voor je hebt, ook nog een paar punten voor prooikaarten. Het aantal verschillende prooien keer het aantal prooien in jouw grootste set gelijke prooien. Prima. Wat daarbij ook leuk is dat sommige prooikaarten extra bonussen geven aan de persoon die ze pakt. Je mag een kaart bij een bestaande set leggen of een ander moet een kaart uit een set van hem of haar wegnemen. Geinig.
- De illustraties zien er goed uit.
- Lyttle Wood is een herimplementatie van Call to Glory, ook van White Goblin Games. Qua thema is het een kwestie van smaak. De ene houdt van samoerai en de ander houdt van rebelse bosdieren. In Call to Glory zaten varianten. In Lyttle Wood zit het prooi element. Beide spellen zijn in de basis hetzelfde, maar spelen net iets anders. Call to Glory kwam in een blik. Lyttle Wood in een doosje. Dat laatste is veel beter.
Wat is minder aan het spel?
- Ik vind de naam prooikaart heel raar gekozen. Sinds wanneer noem je besjes en dennenappels prooien?
- Ik kan verder weinig negatiefs bedenken. Je wordt niet van je stoel geblazen van de spectaculaire (nieuwe) spelmechanismen, maar wat het doet, dat doet het goed.
Conclusie?
7/10