Jagen, verzamelen en overleven. Lees hier een recensie van Paleo, een coöperatief spel van Peter Rustemeyer en 999 Games.
Bordspel Info
- Peter Rustemeyer
- Dominik Mayer
- 999 Games
- 2 - 4
- 60 - 90 minuten
- 10+
Wat is leuk aan het spel?
- Overleven in de steentijd. Een leuk thema voor een coöperatief spel.
- Het leukste aan het spel is het ontdekken ervan. Elke missie start je met een andere stapel kaarten en de eerste keer dat je door de stapel kaarten gaat ontdek je wat je moet doen om het spel te winnen, maar ook wat je moet doen om niet te verliezen. Ook als je een missie al gespeeld hebt ontdek je nog nieuwe dingen. Je hebt namelijk ook drie stapels kaarten, nieuwe stamleden, dromen en ideeën, die je gedurende het spel vrij speelt of toevoegt aan jouw stapele kaarten. Hoewel de missie hetzelfde is zul je elke keer een andere combinatie van dromen, ideeën en stamleden voor je neus krijgen, en daarmee worden automatische nieuwe manieren vrijgespeeld om het spel te winnen.
- Elke speler heeft zijn of haar eigen stamleden en eigen trekstapel, een deel van alle kaarten die beschikbaar zijn voor de groep. In je beurt trek je drie kaarten van je stapel, kijk je alleen naar de achterkant en kies je er een van. De achterkant zeg je? Ja, waar bij veel spellen de achterkant van de kaarten juist niets moet prijsgeven, geeft de achterkant van de kaarten in Paleo je een hint van wat je op de voorkant zou kunnen aantreffen. Erg leuk bedacht. Wil je graag hout hebben, dan zou ik de kaart met het bos op de achterkant kiezen. Zie je een wolf op de achterkant, maak je dan maar klaar voor een heftig gevecht. Tenminste dat zou kunnen. Het geeft je een idee wat je kunt vinden op de voorkant. Het zou nog steeds iets anders kunnen zijn.
- Uiteindelijk kies je dus een kaart en als iedereen een kaart gekozen heeft draai je die om. Vaak staan er meerdere opties op. Tegen bepaalde voorwaarde, jouw groep stamleden moet sterk genoeg zijn bijvoorbeeld, krijg je iets. Een mammoet vang je niet zomaar. Het leuke is dan ook dat je elkaar kunt helpen. Kan een speler, of wil een speler een actie op zijn of haar kaart niet uitvoeren, dan kun je er vaak voor kiezen om in plaats van die actie een andere speler te helpen. Jouw eigenschappen gelden dan ook voor die andere speler. Zo kun je een wat zwakkere speler helpen om met jouw speren toch die mammoet te verslaan. Het is tenslotte een coöperatief spel. Elkaar helpen hoort erbij en hier doe je dat dus niet alleen met strategische tips, maar ook door mankracht te leveren.
- Het spel vertelt een leuk verhaal. Je moet dat verhaal wel zelf vertellen door de verschillende individuele verhalen op de kaarten eigenlijk aan elkaar te koppelen.
- Het spel speelt best snel. Je bent continu met elkaar bezig en de acties volgen elkaar snel op.
- Zelf vind ik het spel er ook leuk uit zien. Een leuke tekenstijl.
Wat is minder aan het spel?
- Hoewel ik vertelde dat je elke missie opnieuw kunt spelen en toch nog verrast kunt worden met nieuwe kaarten en mogelijkheden, is het wel zo dat je natuurlijk het grootste deel van de kaarten van de ‘missie’ al wel gezien hebt.
- Ik vond de regels redelijk goed toen ik het voor de eerste keer las, maar om dingen op te zoeken, als referentie, vond ik het niet heel fijn. Ook had ik op bepaalde momenten dat ik zelf de knoop moest doorhakken over wat er precies bedoeld werd. Veel in de regels bladeren haalt je een beetje uit het spel. Zeker niet handig als het spel en verhalend element bevat.
Conclusie?
8/10
