Ga op ontdekkingstocht en breid je koninkrijk uit in het compacte tegellegspelletje van Bruno Cathala en White Goblin Games. Het is geïnspireerd door het klassieke spel Domino. Is het alleen maar dat, domino met wat leuke illustraties, of zit er meer in?
Het doel van het spel is om een vijf bij vijf raster van koninkrijktegels aan elkaar te leggen. Elke tegel bestaat uit twee vierkante gebieden. Sommige tegels hebben twee gebieden van dezelfde soort, andere tegels hebben twee verschillende vierkantjes. Buiten dat een vierkantje een terreintype heeft, kan op elk vierkant ook nog een hoeveelheid kroontjes staan.
Het ene terreintype is wat zeldzamer dan de ander, maar je zou kunnen zeggen dat hoe zeldzamer het terreintype, hoe groter de kans is dat er een kroontje op het vierkantje staat. En kroontjes zijn belangrijk.
Aan het eind van het spel vermenigvuldig je namelijk het aantal vierkantjes in een aaneengesloten gebied van hetzelfde terrein met het aantal kroontjes dat in dat gebied afgebeeld staat. Heb je bijvoorbeeld vijf aaneengesloten vierkantjes aan grasland met daarin twee kroontjes, krijg je daarvoor vijf keer twee is tien punten.
Je doet dit voor elk gebied in je koninkrijk en de speler die dan de meeste punten heeft, die wint het spel.
Makkelijk toch?
Ja, maar ook weer niet zo makkelijk zoals ik het hierboven beschrijf. Bij het plaatsten moet je je wel aan bepaalde regels houden natuurlijk. Plus, je moet ook tegels zien te bemachtigen die mooi in jouw rijkje passen. Juist deze twee zaken, waar ik zo wat dieper op in ga, maken Kingdomino niet alleen maar een kopie van het aloude domino.
Goed, laten we beginnen met het bemachtigen van de juiste tegels. Dit doe je door jouw koning op de gewilde tegel te plaatsen in de markt.
Elke ronde worden er evenveel tegels op tafel gelegd als er spelers zijn. Deze tegels hebben een nummer. Ze worden gesorteerd en in een rij gelegd. Plaats je jouw koning op de tegel met het laagste nummer in de rij dan ben je de nieuwe startspeler. Je plaats de tegels die je hebt gekozen in je koninkrijk en je zet je koning weer op een nieuwe tegel in de rij domino tegels die naast de rij van de huidige ronde ligt.
Je kiest dus zelf welke tegel je de volgende ronde mag neerleggen en daarmee ook je positie in de beurtvolgorde.
Het is natuurlijk allemaal afhankelijk van wat voor tegels je in je koninkrijk hebt liggen, maar over het algemeen kun je stellen dat de tegels met hogere nummers wat beter zijn, hebben wat meer kans op kroontjes, dan die met een lager nummer. Ga je voor de tegels met een hoger nummer, dan ben je misschien wel elke keer als laatste aan de beurt om een nieuwe tegel te kiezen. Wat betekent dat je eigenlijk geen keuze hebt, omdat alle andere tegels dan al bezet zijn.
Dit is een leuk selectiemechanisme. Je moet continu kiezen tussen startspeler zijn en betere tegels krijgen. Je zult op een gegeven moment die startspelerspositie op moeten geven, anders wordt het vrij lastig om veel kroontjes te verzamelen.
Aan de andere kant is het ook erg handig als je als eerste de volgende tegel kunt kiezen. Dit heeft te maken met het feit dat je een tegel alleen mag aanleggen als een of meer vierkantje op de tegel grenst aan een vierkantje van dezelfde soort in je koninkrijk, of aan het kasteel waar iedere speler mee begint. Deze regel, in combinatie met de regel dat je een 5×5 raster moet aanleggen (dus geen uitstekende tegels), maakt het aanleggen van een perfect koninkrijk soms best wel lastig. In ieder geval lastiger dan je wellicht in eerste instantie zou denken. Helemaal op het einde kom je steeds vaker voor het feit te staan dat een tegel gewoon niet past, wat ervoor zorgt dat er een gat in je rijk ontstaat. Zo’n gat is voor je onderdanen niet heel praktisch, het is esthetisch niet top, en als het op punten aankomt ben je er misschien ook niet heel blij mee.
De balans vinden tussen de grootte van de verschillende gebieden en de hoeveelheid kroontjes die ze herbergen is essentieel. Het hebben van grote gebieden is geen garantie voor succes. Je kunt een gebied van elf vierkantjes groot hebben met daarin maar een enkele kroon. Dit geeft je elf punten. Een andere speler kan een gebied van drie vierkantjes hebben met daarin vijf kroontjes, wat haar vijftien punten geeft, en ze heeft dan die acht andere plekken ook kunnen gebruiken om iets anders mee te doen. En dan moet je niet eens denken aan die keer dat je voor een groot zee gebied ging, maar je, om wat voor reden dan ook, maar niet aan in zee gelegen kroontjes kwam. Je had een enorme zee in je koninkrijk met daarin geen enkel kroontje. Een miljoen vierkantjes keer nul kroontjes betekent nog steeds nul punten.
Tragisch, maar wel waar.
De eerste keer dat je Kingdomino ziet, of erover hoort, denk je wellicht nog dat het niets meer is dan je oude vriend domino. Domino, de stenen waar je vroeger wellicht vaker een parcours mee aanlegde, om daarna om te gooien, dan dat je er werkelijk het spel zelf mee speelde.
Nee, dit spel biedt echt meer dan dat. Hoe vaker je het speelt hoe interessanter het wordt en dan heb ik het nog niet eens over het 7×7 spel gehad, of over de extra regels die je punten geven als je een koninkrijk hebt gebouwd zonder gaten, of punten als je het kasteel precies in het midden hebt staan.
Natuurlijk, het blijft een familie spel, maar dat betekent niet dat er geen belangrijke beslissingen moeten worden genomen. Plus, het heeft wat verslavends, je wil meteen kijken of je het beter kunt doen. Nog meer punten. Een nog mooier rijk.
Ik mag ook niet vergeten te vermelden dat ik de illustraties, en dan vooral de details op de tegels, erg leuk vind. Op veel tegels kun je details vinden die verwijzen naar bekende sprookjes of verhalen. Heb je Frodo al gezien?
Al met al beveel ik Kingdomino van harte aan. Een snel en verslavend tussendoortje met eenvoudige regels die als belangrijk kenmerk heeft dat het voor jong en oud heel erg leuk is om te spelen.
