Cattitude

Kiezen of delen? In Cattitude verdeel je de kaarten die je elke ronde krijgt in twee groepen, eentje open en eentje dicht, en een van je buren kiest er een groep van. Jij mag een groep kaarten kiezen uit het aanbod van de andere buur. Je krijgt dus meestal twee groepen kaarten, eentje die je zelf kiest uit het aanbod van de ene buur en het setje kaarten dat niet gekozen wordt door je andere buur. Ik zeg meestal, omdat je er ook voor zou kunnen kiezen om een set van nul kaarten te maken. 

Deze kaarten leg je in je aanbod. Je hebt drie kleuren. Paarse kalkoenen, hier zijn er meer van, maar per kalkoen het minste aantal punten waard. Blauwe kippen, daar zijn er iets minder van, maar die zijn wel een puntje meer waard, drie namelijk. Van de bruine pauwen zijn er het minste, maar die zijn de meeste punten waard, vier. Bij elke kleur horen ook katten van koninklijke bloede. Deze zijn minpunten waard, maar je hebt ze nodig om je setjes kaarten en de bijbehorende punten veilig te stellen. 

Kaarten leg je, nadat je ze verkregen hebt, altijd bij de setjes in dezelfde kleur die je al voor je hebt liggen. Daarna mag je, als je denkt dat de tijd daarvoor rijp is, setjes veilig stellen. Dit mag alleen als er minimaal een royale kat bij zit en je moet alle kaarten van dezelfde kleur meenemen. 

Doe je dit, dan schuif je ze onder je kasteelkaart. Alleen punten op kaarten onder je kasteelkaart die worden geteld aan het einde van het spel. Nadat je bijvoorbeeld een set kaarten met blauwe kippen en een blauwe kat onder je kasteel hebt geschoven en je krijgt later weer kippen, dan kun je die pas veilig stellen als je nogmaals een koninklijke kat hebt bemachtigd. 

Dit is de basis. De ene ronde biedt je wat aan de ene buur aan, de volgende ronde aan de andere. Je verzamelt setjes en stelt ze veilig als ze voldoende pluspunten opleveren.

Op zich al best geinig, maar er zijn wat dingen toegevoegd waardoor het spel nog wat interessanter en leuker wordt. Ten eerste zitten er wat groene ‘joker’ katten bij. Deze katten zijn wat meer minpunten waard, maar hebben het voordeel dat je ze bij elke kleur mag plaatsen en zelfs nog tijdens een ronde aan een andere kleur mag toewijzen, als dat voor jou handiger is. 

Dan heb je ook nog eens een kat die graag vogels eet, de vogelverslaafde. Dit is een pestkaart. Als je deze kaart krijgt moet je jouw een-na-meest waardevolle stapel vogels die je nog open hebt liggen afleggen, de kaarten onder je kasteelkaart zijn veilig.

In de laatste paar rondes komen er net wat betere (rode) kaarten in het spel, met meer pluspunten, minder minpunten en ook nog eens kaarten die je wat extra punten geven als je een x-aantal kaarten van een bepaalde soort wel (of juist niet) in je verzameling hebt. Ook zit er een ‘betere’ pestkaart in die ervoor zorgt dat je juist je meest waardevolle set moet afleggen als die kaart krijgt. 

Wat ik heb ondervonden is dat het wel erg van geluk afhankelijk is of de rode ‘extra puntenkaarten’, bijvoorbeeld de kaart die je 5 extra punten geeft als je geen kalkoenen in je stapel hebt, voor jou de moeite waard zijn. Je kunt er op geen manier op spelen. Als je toevallig aan de voorwaarden voldoet, dan probeer je die kaart te bemachtigen als die kans zich aanbiedt. Dan heb je geluk. 

Al met al heb ik me goed vermaakt met Cattitude. Je probeert slim je kaarten in setjes te verdelen. De ene keer wil je juist dat je tegenstander erg nieuwsgierig is naar wat voor kaarten de blinde set biedt, terwijl jij weet dat dat eigenlijk bagger is. De andere keer wil je misschien juist dat de open stapel aantrekkelijk is voor je tegenstander. Allemaal zodat jij achterblijft met precies dat setje dat jij nodig hebt. Bluf, dubbel bluf, en het alom bekende ‘ik denk dat jij denkt dat ik denk dat jij denkt dat ik denk’ gebeuren. Leuk en snel. Een zeer prima familiespelletje.