Trio

In Trio wil je, ja de naam zegt het al, trio’s verzamelen. In het spel zitten nummers één tot en met twaalf, drie van elk. Je deelt de kaarten uit en legt er ook nog een paar gedekt in het midden van de tafel. Iedere speler sorteert de kaarten van laag naar hoog en zorgt ervoor dat niemand die kaarten ziet.

Als je aan de beurt bent mag je drie dingen doen. Je mag de laagste of de hoogste kaart van jezelf uitspelen. Je mag van een van je tegenstanders vragen om een kaart uit te spelen, jij bepaalt of het hun laagste of hoogste kaart moet zijn. Of, je draait een gedekte kaart uit midden open. Je mag elke actie een keer doen, of drie keer dezelfde actie, dat is aan jou. Zo probeer je drie kaarten te vinden van hetzelfde nummer. Dan eindigt je beurt en ben je een stapje dichter bij de overwinning. Als je namelijk drie trio’s hebt verzameld, dan win je het spel.

Makkelijk toch?

Jazeker, dat klopt ook wel, alleen is het wel zo dat je beurt eindigt als je twee verschillende getallen open hebt gespeeld. Speel je zelf een drie uit en vraag je aan je overbuurman zijn laagste kaart en hij legt een vier op tafel, dan is dus je beurt ten einde. Helaas, geen trio verzameld, maar je weet nu in ieder geval dat je overbuurman een vier als laagste kaart heeft. Misschien kun je daar wat mee in jouw volgende beurt. Tenminste, als hij of een van je andere tegenstanders voor die tijd niet met de drie vieren aan de haal is gegaan.

Je probeert dus trio’s te verzamelen door het onthouden waar bepaalde kaarten zitten, het bestuderen van de acties van je tegenstanders en daardoor deduceren wat zij wel of niet op hand zouden kunnen hebben, en het gewoonweg hebben van geluk.

De zevens hebben een speciale rol in dit spel. Die zitten vaak in het midden van ieders handkaarten, en daarom win je het spel gelijk als je drie zevens hebt verzameld. Dit is een leuke toevoeging. 

Deze eenvoudige variant werkt heel erg leuk. Het spel speelt snel, er zit een goede balans tussen geluk hebben, een beetje deductiewerk en vooral onthouden wie welke kaart heeft. Echt een perfect spelletje voor de hele familie dus.

Niet iedereen zal even goed zijn in het onthouden van wie welke kaart heeft en waar welke kaart op tafel ligt. Ikzelf had regelmatig dat ik aan iemand de hoogste kaart vroeg en dat die persoon een kaart laat zien die  twee beurten eerder ook al is gevraagd, terwijl ik hoopte dat die op magische wijze veranderd was in een kaart die ik wel nodig had.  Voor mij  maakte dit niet uit. Trio is een lekker luchtig spel en het lachen om dit soort fouten hoort er eigenlijk een beetje bij.

Wil je het iets moeilijker maken, dan kun je de pittige variant spelen . Hier moeten specifieke setjes verzameld worden om te winnen. Heb je een setje van drie 4-en, dan kun je winnen als je daarbij een setje van drie 3-en of drie 11-en te pakken krijgt. Dit is ook een erg leuke.  Je moet misschien iets langer wachten op het trio kaarten dat je nodig hebt. Je moet wat bewuster voor bepaalde setjes kiezen, dan wel om dat je een setje nodig hebt, dan wel omdat je het setje nodig hebt dat daarna komt. Bijvoorbeeld, als je een setje tweeën verzameld, waardoor je daarna bij de drieën kunt komen.

Het zorgt voor een tikkeltje meer diepte, zonder het spel nou heel veel moeilijker te maken. Het is echt niet zo ‘pittig’ als de titel van de variant doet vermoeden.

Trio is zeker een blijvertje. Het is zo’n spelletje dat je snel in je tas doet als je op weg gaat naar vrienden of familie. Weinig regels, zo uitgelegd, zo gespeeld en vooral veel spelplezier. Een heerlijk tussendoortje voor de hele familie.