Een recensie van het spel Aerion, ontworpen door Shadi Torbey, met illustraties van Élise Plessis en uitgegeven door Z-Man Games.
Wat is het?
Je bent in Aerion een scheepsbouwer. Of beter gezegd een luchtscheepsbouwer. Net als in de andere spellen van Shadi Torbey speelt alles zich of in een droomwereld die we de Oniverse noemen. Dit maal ga je de uitdaging aan om een nieuwe scheepsvloot te bouwen door vooral heel veel met dobbelstenen te rollen.
Wat is leuk?
- Net als de voorgaande solo spellen van Shadi Torbey kun je het spel met zes modules uitbreiden. Sommige modules voegen wat meer toe dan de ander, maar hoe dan ook, met de herspeelbaarheid zit het wel goed.
- De regels, zeker van het basisspel, zijn vrij eenvoudig. Je bent zo aan het spelen. Het spel zoekt de complexiteit dus niet in ingewikkelde spelconcepten maar vooral in het feit dat je het spel gewoon moeilijk wint. Eigenlijk is dat een eigenschap van alle spellen in het Oniversum
- Je probeert alle schepen te bouwen. Hiervoor heb je bemanning nodig, bouwmaterialen en een blauwdruk van het schip. Elk schip heeft zo zijn eigen eisen. De bemanning kan er natuurlijk pas op als het schip af is. Gemaakt met de juiste materialen en blauwdruk. Deze drie onderdelen van het schip kunnen worden bemachtigd door het rollen van dobbelstenen. Voor sommige onderdelen heb je twee keer een 'three of a kind' nodig, of een 'four of a kind', of een three of a kind met een paartje erbij, een 'full house' dus. Je kent ze wel vanuit klassieke kaartspellen of Yahtzee. Je probeert deze combinaties te vormen met de getallen van de dobbelstenen. Een bekend spelconcept.
- Elk stapeltje kaarten heeft zijn eigen gewenste dobbelsteenresultaat en in elke stapel zitten een specifiek aantal en type kaarten. Er ligt wel maar elke keer 1 kaart open om te bemachtigen. Pas in de volgende ronde wordt een eventuele lege plek weer aangevuld. Een lege plek krijg je doordat je een kaart bemachtigd, maar ook als je dobbelstenen, of dobbelstenen, opnieuw wil rollen. Elke keer als je wilt herrollen, omdat je een gewenste kaart nog niet wil of kan pakken, moet je een andere kaart uit het aanbod afleggen. Dit betekent dus dat je kaarten die je later nodig zou kunnen hebben uit het spel haalt. Je kunt niet zomaar onbeperkt herrollen, want het zou zomaar kunnen dat door jouw roekeloze rolgedrag ineens een bepaalde blauwdruk niet meer beschikbaar is en je het spel niet meer succesvol kunt eindigen. Genoeg om over na te denken dus.
- Je hebt dus de kans om dobbelstenen opnieuw te rollen, totaal willekeurig is het spel dus niet, maar dan kost het je ook een paar kaarten. Gelukkig kun je ook nog boeken bemachtigen, die zitten in elke stapel verstopt, en die boeken geven je de mogelijkheid om, tegen inlevering van diezelfde boeken, het spel te beïnvloeden. Je kunt dobbelstenen drie maal opnieuw rollen in dezelfde ronde zonder kaarten te moeten afleggen, of 2 kaarten vanuit de aflegstapels terug op de trekstapels leggen, of een onderdeel van een schip, die je zojuist hebt geclaimd met je dobbelresultaat, in de reserve leggen. Een boek geeft je extra opties, maar je bent ook weer een beurt bezig met iets wat je niet direct nodig hebt voor je schepen.
- Dat laatste heb je heel waarschijnlijk wel nodig, want je hebt normaal maar twee bouwplaatsen beschikbaar waar je aan een schip kunt werken. Je kunt dus niet zomaar aan alle schepen tegelijkertijd werken, dan zou het spel te makkelijk worden. Je zult goed moeten plannen, veel ruimte om te bewegen is er niet. Een boek geeft je dus de mogelijkheid om die krapte enigszins draagbaar te maken door een scheepsonderdeel in de reserve te leggen, zodat je dat onderdeel op een later moment nog aan een schip in een van je twee bouwplaatsen kunt leggen.
- Er zitten nog een aantal pixies in het spel, geen idee verder wat die daar thematisch precies uitvoeren, en met het aanpassen van het aantal pixies per spel kun je het wat makkelijker of moeilijker maken. Een pixie is eigenlijk een gratis worp.
- De illustraties zien weer erg leuk uit. Al moet ik zeggen dat ik, en vraag me niet waarom, dit deel van de Oniverse mij het minst aanspreekt.
Wat is minder?
- Er staat een tot twee spelers op de doos, maar mijn ervaring is altijd dat alle Oniverse spellen puur solo spellen zijn en niet heel interessant als coöperatief spel voor twee.
- De illustraties op de verschillende scheepsonderdelen zijn erg mooi, maar het speelt zich af in een vage droomwereld en dit zorgt ervoor dat je soms bepaalde illustraties niet direct kunt koppelen met de iconen op de kaarten. Zeker in het begin is dit soms lastig.
Wat maakt het spel speciaal?
- Al met al is Aerion weer een spannend spelletje. Je ziet de stapels kaarten voor je ogen kleiner worden terwijl je weet dat je nog een aantal schepen moet zien te bouwen. Je moet de klus zien te klaren voordat ze helemaal leeg zijn. Dit gevoel ken je misschien ook wel uit Onirim, bijvoorbeeld. Kansberekening. Voor welke kaart ga je, welke kaarten leg je af voor een nieuwe worp en welke laat je liggen? Geluk. Het blijft een dobbelspel. Een plan hebben en slim gebruik maken van de boeken en de pixies. Aerion is na het minder geslaagde Nautilion weer een topper in het solo Oniversum.
Conclusie
8/10
