Gozert en Luna, van Pieter Koolwijk, komen beiden voor op mijn lijstje van favoriete kinderboeken van de afgelopen jaren. Recent kwam Missie Afbreken uit, het derde deel in de Gozert-serie, en deze moest ik natuurlijk zo snel mogelijk lezen.
Dit deel, dat net als de vorige delen prachtig geïllustreerd is door Linde Faas, gaat weer over Ties en zijn vriend Gozert. Gozert is geen normale vriend, want, zoals je in het boek Gozert kon lezen, alleen Ties kan hem zien.
Luna, een vriendin van Ties uit Huize Hoopvol/Hopeloos waar ze beiden een tijdje opgesloten zaten omdat ze ‘niet normaal’ of ‘een beetje gek’ waren, kan Gozert wel horen, maar niet zien. Luna heeft wel meer stemmen in haar hoofd, dit werd in het boek Luna verder uitgediept.
In de eerste twee delen van deze Gozert-trilogie was Gozert eigenlijk meer de grappige sidekick. Het ongeleide projectiel dat (zware) onderwerpen, zoals jezelf mogen zijn, liefhebben, verlies en loslaten, luchtig maakt. Missie Afbreken is anders. Dit komt doordat Gozert hierin zelf echt de hoofdrol speelt en Ties en Luna meer naar de achtergrond zijn geschoven.
Gozert merkt dat Ties, zijn allerbeste vriend, steeds meer een eigen leven gaat leiden. Hij wordt natuurlijk ouder, krijgt nieuwe vrienden en onderneemt steeds vaker dingen zonder hem. Gozert vindt dit moeilijk. Heel moeilijk. Daarom gaat Gozert op een reis om zichzelf en de plek die hij in deze wereld inneemt (opnieuw) te ontdekken. Tijdens deze reis komt hij op plekken en ontmoet hij andere gelijke geesten die hem helpen om antwoord te krijgen op de vraag ‘Wat is mijn plek in deze wereld?’. Dat kan soms best confronterend zijn.
Missie Afbreken is wat mij betreft het minst luchtige deel van het drieluik. Niet loodzwaar, nee, gewoon het minst luchtig. Gozert was een groot avontuur vol kleurrijke personages. In Luna keerden we al wat meer naar binnen en werden we meegenomen met haar dagelijkse worstelingen. In Missie Afbreken gaat de stuiterbal Gozert zelf een innerlijke reis aan waardoor deze bal heel wat minder hoog stuiterd.
Net als de vorige delen leest Missie Afbreken als een trein. Ik raad je aan om eerst Gozert, dan Luna en daarna pas dit nieuwste boek te lezen. Pieter Koolwijk heeft namelijk drie verhalen en de daarbij horende personages gecreëerd die je raken. Het laatste deel gaat je het hardst raken als je al een band hebt met deze personages en dan vooral met Gozert zelf natuurlijk.
Missie Afbreken voelt als een waardig slot. Een boek dat je, wanneer je het dicht hebt geslagen, nog even laat zuchten en laat terugdenken aan de mooie reis die je samen met Gozert, Luna en Ties hebt afgelegd.
Ga dit boek lezen.
(En, hé, de film Christopher Robin is jaren na dato ook gemaakt, dus wie weet…)
