Tea for 2 Bordspel Review
Lees hier een recensie van Tea for 2, een tweespelerspel dat zich afspeelt in Wonderland van Cédrick Chaboussit en Space Cowboys.
Bordspel Info
- Cédrick Chaboussit
- Amandine Dugon
- Space Cowboys
- 2
- 30 minuten
- 10+
Wat is leuk aan het spel?
- Dit is natuurlijk erg persoonlijk, maar ik vind Tea for 2 een leuk thema hebben en het ziet er ook nog eens erg leuk uit op tafel.
- Het spel heeft eenvoudige regels. Kaartje omdraaien. Hoogste kaart wint. Zoals het klassieke kaartspel War (Oorlogje of gewoon hoogste kaart in het Nederlands). De winnaar mag de actie op de kaart uitvoeren of een kaart kopen voor een bedrag gelijk of lager dan het verschil in waarde tussen de twee omgedraaide kaarten.
- Er zit dus deckbuilding in. Aan de ene kant om betere/ hogere kaarten te krijgen. Aan de andere kant om kaarten te kopen voor de eindespel-scorecondities die open liggen. Bij elke type kaart hoort een eindespel-scoreconditie, die elk spel anders is, en die scoreconditie wordt pas gescoord als alle kaarten van die stapel op zijn. De scoreconditie voor punten per 6-kaart die je hebt, kan bij de 8-kaart liggen. Heb je dus veel kaarten met waarde 6, dan wil je dus ook zorgen dat de stapel met kaarten met waarde 8 leeg raakt.
- Het klinkt heel willekeurig, dat kaartje opendraaien en kijken wie er wint, maar je kunt de kans vergroten dat je wint en daarnaast zijn er meerdere manieren om jouw beurt, als je dus hebt gewonnen, zo optimaal mogelijk te laten verlopen. Je kunt taartpunten inzetten om het kaartenkoop-budget te vergroten. Ook kun je zandlopers verkrijgen, waarmee je bonus acties kunt uitvoeren, die jou weer extra mogelijkheden geven. Je hebt ook zelf invloed op welke scorecondities er aan het einde van het spel worden gescoord.
- Ook leuk is dat de spelers zelf het einde van het spel bepalen en dus ook het tempo van het spel. Elke keer als je door je stapeltje kaarten heen bent moet je een konijn met een lage waarde aan je stapel toevoegen. Als deze stapel op is en iemand moet nogmaals een konijn pakken, maar die is er niet, dan is het einde spel. Zo ook als er een aantal stapels op zijn in het aanbod.
- Het speelt lekker weg en er zit ook nog eens een goede dosis interactie in. Je neemt taartpunten bij elkaar weg als er niets meer in de voorraad zit. Plus, je vernietigt elkaars kaarten. De flamingo, die een gelijkspel in het voordeel beslist, die wisselt redelijk wat.
Wat is minder aan het spel?
- Je moet het toch vooral als een lekker luchtig spelletje zien waar je toch wat keuzes kunt maken en je toch je eigen pad kan kiezen. Hoewel je meer invloed hebt dan je op het eerste gezicht denk, blijft geluk een flinke factor. Het verschil tussen de twee open gedraaide kaarten, en dus je aankoop budget, heb je niet in de hand. Hoe goed of slecht je jouw deck ook gebouwd hebt. Met welke kaart je wint, en dus welke actie je mag uitvoeren, heb je ook niet in de hand. Natuurlijk kun je de kans vergroten dat je een bepaalde kaart trekt door die vaak te kopen, maar de uitkomst van het opendraaien en toch elke keer weer een verrassing. Wat doe je met het geluk dat je krijgt, dat is het spel dat je speelt.
Conclusie?
7/10
