Deze kleine doos, of blik in mijn geval, bevat al een fantastisch spel. Een van de kwaliteiten van Phil Walker-Harding, de bedenker van dit spel, is dat hij met simpele regels enorm boeiende spellen kan maken. Sushi Go! heeft nauwelijks regels. Kies een kaart, geef de rest door en draai die kaart om. Dat is de basis. Waarom je de ene kaart wel zou willen hebben en de andere niet hangt af van welke type kaarten je zelf verzameld hebt, of wilt verzamelen, en welke kaarten de andere spelers voor zich hebben liggen. Elk type kaart scoort namelijk op een andere manier. Bij het ene type heb je de meeste nodig, voor de andere precies drie van die soort, of precies twee, of ze zijn gewoon drie punten per kaart waard bijvoorbeeld
Sushi Go Party! is niks ander dan Sushi Go! in drievoud. Je hebt te maken met dezelfde basis regels, maar wel keuze uit veel meer kaart types die je kunt opnemen in je menu. Dit maakt dat ik Sushi Go Party! (wat ik wel een verschrikkelijk misleidende naam vind trouwens. De term ‘party’ geeft je in de bordspelwereld toch al snel het gevoel dat je daadwerkelijk met een partygame te make hebt, maar goed) veel eerder zou kopen dan zijn kleinere broer. Je hebt in deze versie gewoon de beschikking over de oude kaarten, maar daarbij krijg je een aantal kaart types die vergelijkbaar is met de kaarten die we kennen, maar net dat extra geven wat dit spel zijn enorme herspeelbaarheid geeft. Deze nieuwe set kaarten is iets spannender, biedt iets meer diepgang, dan de standaard set, zonder dat het spel in een keer veel moeilijker wordt. Zeker omdat je nu ook andere combinaties van kaarten kunt maken, waardoor het ene spel wat meer interactie biedt, het andere spel wat tactischer is en weer een andere set kaarten weer ideaal is als je het spel met zijn tweeën speelt.
Ik kan, als Sushi Go! fan, niets negatiefs melden over het spel zelf. Het is meer van iets wat al erg goed was en het ziet er daarbij ook nog eens vrolijk en grappig uit. Wel moet ik wat zeggen over de verpakking waarin Sushi Go Party! komt.
In de doos zit geen inlay, wat vrij bizar is omdat je ook geen enkele andere oplossing aangedragen krijgt voor het verpakken van je kaartjes. Die zweven dus lekker los in de doos. Heel handig.
En die doos biedt daar alle ruimte voor. Ik kan hier vijf of zes keer de inhoud van het spel in kwijt. Dat zit er natuurlijk niet in, dus het is vooral lucht die je op je plank hebt staan. Ik begrijp best dat je met een grotere doos wat meer opvalt in winkels en op beurzen, maar gecombineerd met het feit hierboven zorgde er bij voor dat ik toch erg verbaasd was toen ik de doos opende.
Nu, om het geen tirade over slechte verpakkingen te laten worden en de nadruk te blijven leggen op het feit dat dit gewoon een waanzinnig spel is, stop ik hier. Van print & play tot gepubliceerd spel, ik heb Sushi Go! al grijs gespeeld en Sushi Go Party! zal hetzelfde lot beschoren zijn. Ik zeg kopen en lekker vaak op tafel leggen. In de doos zit voor elk wat wils.
