MLEM: Space Agency is een spel van Reiner Knizia en Rebel Studio waar katten de ruimte in gaan om zich op manen, planeten en in verre sterrenstelsels te nestelen. Voor punten.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, MLEM is een beetje een vreemde. Het doet niet echt wat zou moeten doen, of wat ik verwacht had dat het zou doen, maar toch vind ik het best leuk en is het hier thuis goed ontvangen.
Voordat ik het spel ga bespreken wil ik wel zeggen dat ik de productie, hoe het spel eruit ziet en de kwaliteit van de spelcomponenten, echt top vind. Dit is een van de redenen dat dit thuis in de smaak valt. Naast dat het ook een grappig thema heeft.
Want in MLEM stuur je katten de ruimte in.
Langs een spoor, vakje voor vakje, reist de raket steeds verder ruimte in. Aan het begin van een ronde leg je in spelersvolgorde, beginnend met de missieleider, een persoonlijk kat fiche met een speciale eigenschap op de raket en dan mag de missieleider gaan rollen met de dobbelstenen.
Je rolt de dobbelstenen en sorteert ze naar waarde. Laten we het even simpel houden en zeggen dat we twee 1-en, twee 2-en, een 3 en een vuurbal hebben gerold. Nu staat er naast het vakje waar de raket op start welke waarde je mag gebruiken. Er staat bijvoorbeeld dat je alleen 1-en en 3-en mag gebruiken. Dan mag de missieleider beslissen hoe die dat doet. De enige regels zijn dat de waarden gebruikt die naast het vakje staan afgebeeld en dat als die een waarde gebruikt, ook alle dobbelstenen met die waarden worden gebruikt. Dus kiest die voor 1-en, dan mag de raket 2×1=2 vooruit. Kiest de leider van 3-en, dan mag de raket 1×3=3 vakjes vooruit. Kiest die voor 3-en en 1-en, dan mag de raket 3+2=5 stapjes vooruit.
De raket wordt vooruit gezet en de dobbelstenen die gebruikt zijn gaan weg. Vuurballen werken net iets anders. Vuurballen hebben elke keer een andere waarde en als je dobbelstenen met een vuurbal mag gebruiken en ook daadwerkelijk gebruikt om te bewegen, mag je die dobbelstenen gewoon houden.
Nadat er naar de volgende halte is gevlogen, stopte de raket even en mag in beurtvolgorde gekozen worden om met je kattenfiche uit te stappen. Waarom zou je dat willen? Nou, dat is de manier om punten te krijgen. Stap je uit bij een van de manen, dan krijg je de punten die naast de maan staan afgebeeld. Stap je uit op een planeet, dan krijg je niet gelijk punten, maar aan het einde van het spel krijgt de speler met de meeste kattenfiches op die planeet een x-aantal punten. Nummertje twee krijgt ook punten, maar minder. In de verre ruimte kun je ook punten krijgen. Zeven punten als je er als eerste uitstapt, vijf punten voor de spelers daarna.
Liggen er nog kattenfiches in de raket, dan mag de missieleider met de overgebleven dobbelstenen nogmaals dobbelen en kijken of ide nog wat stapjes kan zetten.
Is trouwens de missieleider al uitgestapt, dan wordt de volgende speler op de raket de missieleider. De missieleider houdt altijd minimaal een dobbelsteen over om mee te rollen. Zo gaat het verder totdat elke speler is uitgestapt, of totdat de raket neerstort. Dit gebeurt als je volgens de plek alleen 1-en en 2-en mag gebruiken bijvoorbeeld, maar je rolt alleen maar 3-en. Je kunt dus niets doen. De fiches die nog op de raket liggen gaan terug naar hun eigenaren en het neerstortfiche gaat een stap verder op het neerstortspoor.
Het spel eindigt als de raket 11 keer is neergestort (katten hebben 11 levens?) of als een speler al hun kattenfiches op het speelbord heeft liggen. De speler met de meeste punten wint.
Nu vergeet ik nog twee belangrijke dingen. Er zijn ook nog een aantal doelen die je kunt behalen. Je krijgt bijvoorbeeld punten als je de eerste speler bent die op vier verschillende planeten een kat heeft liggen. Ook heb ik, niet geheel onbelangrijk, nog niet vermeld dat elk kattenfiche een speciale eigenschap heeft. Iedere speler heeft dezelfde fiches, alleen dan in een andere kleur. Sommige kattenfiches geven je twee keer zoveel punten als het op een bepaalde locatie ligt, sommige fiches geven je extra hulp bij het reizen en er is er ook eentje die ervoor zorgt dat er een extra dobbelsteen uit het spel gaat als je met dat fiche afstapt, een pestfiche dus. Je kiest dus voor de reis begint met welke speciale eigenschap je de reis wil aanvangen.
Je probeert zo ver mogelijk te komen met de raket, want hoe verder je komt hoe meer punten er te halen zijn. Hoe verder je komt, hoe minder dobbelstenen je hebt om te rollen, en des te groter de kans is dat je iets gooit wat je niet kunt gebruiken en neerstort. Lekker je geluk beproeven en punten binnenharken als het geluk je toelacht. Dit klinkt redelijk allemaal toch? Best leuk, een echt push-your-luck spel.
Dit is nu net niet wat MLEM is. Het is geen push your luck spel. Niet echt. Want het verschil in punten (7 punten) dat je kunt halen aan het einde van het spoor, wat best lastig te halen is, in vergelijking met sommige locaties aan het begin (4 punten) is niet dusdanig groot dat je alles op alles wilt zetten om het einde te halen. Vaak draait het bij een push-your-luck spel om hoge risico’s en hoge beloningen. In MLEM is het meer een kwestie van lage risico’s en lage beloningen. Dit wordt perfect geïllustreerd door het doel dat je punten krijgt als je drie katten in de verre ruimte hebt. DIt is HEEL moeilijk, veruit het moeilijkste doel van allemaal, maar je krijgt er evenveel punten voor als de rest. Een beetje vreemd.
Dit, in combinatie met het feit dat de missieleider alle andere spelers ook gewoon meeneemt op reis en dat die spelers kosteloos en risicoloos kunnen afstappen zorgt ervoor dat het spel je dus beloont om eerder uit te stappen en je juist niet dat laatste beetje extra geluk uit die dobbelsteen wilt persen op weg naar de verre ruimte.
Het is dus meer een spel van een juiste, weloverwogen afweging maken om af te stappen op de juiste plek, dan gaan met die banaan en kijken waar het schip strandt. De extra modules die je gratis en voor niks bij het spel krijgt lijken dit idee ook verder uit te breiden. Al deze modules zorgen voor extra manieren om punten te scoren als je op het juiste moment en op de juiste plek de raket verlaat. Ze zijn trouwens leuk voor wat variatie, maar niet spectaculair genoeg om te zeggen dat ik nooit meer zonder module X speel.
Het is dus niet zo’n ‘juichend-van-de-tafel-opstaan-omdat-ik-mijn-doel-heb-gehaald’ push-your-luck spel. Er zit zeker wat push-your-luck in, begrijp me niet verkeerd, maar het is de niet-zo-slecht-voor-je-hart-variant.
Dit is wel een van de redenen waarom dit spel zo goed valt thuis, denk ik. Ik speel het met mijn zoontjes en als ik familiespellen met ze speel waar de inzet hoog is, dan zie je soms dat het gewoon allemaal teveel wordt in hun hoofd. Je ziet echt dat ze op barsten staan. Wat soms ook gebeurt als het even echt niet meezit. MLEM werkt hierbij goed, wat mij betreft, als introductie in push-your-luck. Er zijn wat minder hoge pieken als het goed gaat en ook minder diepe dalen wanneer het fout gaat. Het kabbelt een beetje voort. Voor ons volwassenen zou dit misschien een reden kunnen zijn om dit als een mislukt push-your-luck spel te bestempelen (wat ik ook ga doen trouwens). Voor kinderen niet. Wat voor ons MAAR een punt meer is, en niet boeiend genoeg, is voor hen een bak met goud onderaan de regenboog.
Ik vind het dus niet erg dat ik niet elke beurt tandenknarsend dobbelstenen hoef te rollen. Ik vind het vermakelijk om te proberen om de meerderheid te krijgen op de planeten en, omdat ik in beurtvolgorde voor mijn buurman ben, net een puntje meer te kunnen scoren bij een maan. Ik vind het leuk om met anderen te racen om als eerste een doel te bereiken. Daarnaast zijn de katten met verschillende eigenschappen leuk. Ze geven je mogelijkheden, maar ze zijn tegelijkertijd ook beperkend. Ligt het fiche dat je dubbel zoveel punten geeft als die op een maan ligt op de raket, dan wil je dat ding op een maan hebben toch? Welke kat kies je en waar ga je voor?
Als puur push-your-luck spel stelt MLEM een beetje teleur, maar gewoon als familiespel, als luchtig dobbelspel, denk ik dat je je best goed kunt vermaken met deze katten. In combinatie met het feit dat het een topproductie is, krijgt MLEM de volgende rating van mij:
Deze spelbespreking is geschreven na het spelen van 5 potjes van het besproken spel.
In bovenstaande schaal is:
1 ster – Helemaal niet leuk. Het spel heeft aanzienlijke gebreken of problemen.
2 sterren – Heel weinig spelplezier. Tal van problemen beïnvloeden de algehele ervaring.
3 sterren – Ondermaats. Enig plezier, maar genoeg ruimte voor verbetering.
4 sterren – Neutraal/Matig leuk. Redelijk spel, maar het mist uitzonderlijke elementen.
5 sterren – Best leuk. Een solide spel met genoeg boeiende spelelementen.
6 sterren – Zeer leuk. Veel spelplezier, goed ontworpen en met een aantal noemenswaardige spelelementen.
7 sterren – Extreem leuk. Een must-play, een bijna perfecte ervaring!
