Je moet een beetje je best doen en er hier en daar wat bij fantaseren, maar in Mille Fiori, een spel van Reiner Knizia en 999 Games, ben je een Venetiaanse glasblazer die op allerlei manieren punten bij elkaar sprokkelt om zich aan het einde van het spel de beste glasblazer, koopman of entrepreneur te noemen.
Het uiterlijk van het spel is al gelijk top. Met de doorzichtige speelstukken in felle kleuren ziet het er prachtig uit. Verder speelt Mille Fiori erg soepel, waardoor het voor vele families een leuke aanvulling van de spellenverzameling zal zijn.
Het speelbord bestaat uit verschillende gebieden die allemaal een onderdeel van productieproces moeten voorstellen. Werkplaatsen, mensen, huizen, handel en de haven. En elke onderdeel, elk gebied, heeft zijn eigen manier van scoren.
In het spel zit een hele stapel kaartjes en op zo’n kaartje staat waar, welk gebied en welke plek in dat gebied, je een fiche mag plaatsen. In de eerste beurt van de ronde heb je een hand vol kaarten waar je er eentje van kiest, en uitvoert, maar daarna geef je jouw kaarten door. Hierdoor heb je elke beurt wat minder te kiezen.
Elk gebied scoort op een bepaalde manier, wat ik al zei. Bij de werkplaatsen bijvoorbeeld leg je een fiche neer en kijk je hoe groot de groep is van fiches in jowu kleur die naast elkaar liggen. Hoe groter die groep wordt, hoe meer punten je krijgt.
Bij de mensen leg je een fiche neer in een soort van piramide waar de hogere fiches meer punten opleveren. Het nare is wel dat de top van de piramide niet kan worden gebouwd als de onderste lagen niet aanwezig zijn. Ook krijgen de spelers waarvan de fiches in de lagen onder jouw fiche liggen ook punten.
De andere gebieden hebben weer ander manieren van scoren, waar je bij het ene gebied andere spelers wat meer laat meeprofiteren dan bij de ander. Hoe ze precies werken, daar ga ik jullie niet mee vervelen, maar ik vind het in ieder geval leuk dat je beurt na beurt aan het kijken bent hoe jij de meeste punten kunt vergaren en wat de andere spelers kunnen met de kaarten die jij doorgeeft.
Ook leuk, en essentieel in het spel, is de mogelijkheid tot het verkrijgen van bonusacties. In elke gebied heb je de mogelijkheid om extra beurten te verdienen, waar je een kaart uit het open aanbod kiest in plaats van uit je hand, door aan bepaalde voorwaarden te voldoen. Je hebt een gebied ombouwd bij de werkplaatsen, of je hebt de top van de piramide gebouwd bij de mensen, of je hebt een tegenstander meer punten gegeven dan jijzelf hebt gekregen in het handelsgebied bijvoorbeeld.
Wat nog essentiëler is als je de beste glasblaze wilt worden in Mille Fiori is het winnen van de race om bonuspunten als je als eerste aan de voorwaarden van die race hebt voldaan. Bij de werkplaatsen is dat bijvoorbeeld een fiche hebben liggen op alle verschillende soorten werkplaatsen. Doe je dit als tweede dan krijg je minder punten, en krijg je dit helemaal niet voor elkaar dan wordt het verschil in bonuspunten wel erg groot met de nummer een. Je hoeft niet overal eerste te zijn natuurlijk, maar zorg er wel voor dat je in de meeste gebieden in ieder geval aan de doelstelling hebt voldaan.
In Mille Fiori krijg je elke beurt punten. Soms win je een beetje, de andere keer maak je een grote klapper. Die kleine en grote succesjes beurt na beurt maken het spel erg fijn als familiespel. Je krijgt altijd iets. Leuk toch? Het is ook fijn voor families omdat je, door het kaarten doorgeven, de punten die je medespelers soms krijgen als jij een fiche neerlegt, en de verschillende races om bonuspunten, altijd met elkaar bezig bent. Een aanrader.
In bovenstaande schaal is 1 ster ‘helemaal niet leuk ‘, 4 sterren ‘neutraal’ en 7 sterren ‘extreem leuk’.
Deze spelbespreking is geschreven na het spelen van 6 potjes van het besproken spel.
