Ron Gonzalo García
Samuel Gonzalo García, Laura Medina Solera
Megacorpin Games
2 - 8
45 - 75 minuten
12+
Fans van Cluedo, opgelet! En anderen ook natuurlijk. Daar ligt hij dan, Dhr. Walton, morsdood in de studeerkamer. De vraag der vragen is natuurlijk: Wie heeft Dhr. Walton vermoord? Daar ga jij achter gekomen. Wie, hoe en waarom? Dit uitgangspunt herken je wellicht van Cluedo. Maar ik vertel je, dit is beter.
Wat is leuk?
- Het basisidee is eenvoudig en door de grafische vormgeving en illustraties ook goed uit te voeren. Je krijgt steeds meer hints over wie Walton heeft vermoord, met wat en waarom. De hints kunnen komen van claims van de verdachten zelf, gesprekken met de staf of de politie. Dit soort wapen kan het niet zijn geweest. Deze persoon was in die kamer ten tijde van de moord. Dit type motief is uitgesloten. Dit motief zou het kunnen zijn. Op alle kaarten staat ook hoe je die hint moet noteren op je persoonlijke spelersblaadje en, hoewel je zelf natuurlijk je eigen methodiek kunt hanteren, dit maakt het een stuk eenvoudiger om te spelen.
- Het spel ziet er, qua tekeningen, leuk en vrolijk uit.
- Je bent verder lekker aan het deduceren. Je probeert sneller dan de anderen de oplossing te vinden. Dat doe je door slim hints te vragen over handige locaties of personen. Natuurlijk hoop je dan dat jouw tegenstanders zo vriendelijk zijn om jouw super waardevolle hints te schenken.
- Schenken? Niet echt schenken. Ruilen. Dit onderdeel van het spel is, wat mij betreft, het leukste van Awkward Guests. Jij bepaalt over welke kamer of persoon je hints wil ontvangen. Je mag er twee kiezen. De anderen bepalen of ze jou hints willen geven en wat de waarde van die hints is. Elke hint heeft namelijk een waarde en besluit jij dan een stapeltje hints te nemen met een totale waarde van 3, zonder dat je precies weet om welke hints het gaat, moet je uit jouw eigen hand hints teruggeven met een gelijke waarde (of hoger). Je wil dat mensen met je ruilen, hiermee krijg je nieuwe informatie, maar je wil niet te veel weggeven. Welke info laat je achter, welke info gebruik je als ruilmateriaal. Geef je nieuwe hints of heb je alles zo goed bijgehouden dat je weet welke hints elke spelers aan jouw heeft gegeven en kun je op die manier je tegenstanders bij een ruil blij maken met een dooie mus. Het risico is dan wel dat ze de volgende keer wel twee keer nadenken als jij een ruilvoorstel doet. Deze hint-economie zorgt voor een leuke sociale ervaring.
- Het spel heeft een boekwerk en ook een app waarin je het spel in meerdere moeilijkheidsniveaus kunt spelen. De moeilijkere niveaus hebben de toevoeging dat je ook een handlanger van de moordenaar moet beschuldigen. Je hebt dan een moordenaar die kan liegen, maar ook een ander persoon die de moordenaar bijstaat in zijn geraffineerde liegwerk. De app, buiten het feit dat die enorm veel unieke zaken kan genereren, heeft ook een goede solo-modus. Je hebt dan een x-aantal punten te besteden om setjes hintkaarten te kopen, als het ware. Je moet voordat de punten op zijn de moordenaar hebben gepakt. Dit werkt prima.
Wat is minder?
- De artwork ziet er wat mij betreft prima uit, het spel spat alleen niet van de tafel. Heel bevat alleen maar bruintinten. Thematisch wellicht, maar ook een beetje saai.
- Mijn ervaring is wel dat je het ruilspel wel serieus moet spelen. Als er meerdere mensen de hints die ze hebben en uitgeven alleen als ruilmiddel gebruiken en niet goed letten op waar die hints vandaan komen, wie ze die hints eerder hebben gegeven, dan wordt het spel beduidend minder leuk. De leukste potje speelde ik als er op het scherpst van de snede werd gehandeld. Dat is ook de hoofdreden dat ik het tweespelerspel prima vind functioneren, het deductie element komt er goed uit, maar wel minder leuk vind dan als je Awkward Guests met drie of meer spelers speelt.
Wat maakt het spel speciaal?
- Awkward Guests heeft een nostalgisch gevoel, maar door het kaartsysteem, het handelen met je medespelers en de verschillende moeilijkheidsniveaus kun je zo veel unieke zaken naspelen, terwijl je bij bijvoorbeeld Cluedo toch het gevoel hebt dat je telkens hetzelfde aan het doen bent.
Conclusie
8/10
