In Audition, een spel van Robert Brouwer en 999 Games, verzamel je dierenmuzikanten. Een bever op de trom, een wolf die viool speelt of een zwaan met een harp. De regels zijn kort, het speelt lekker snel en is bovendien erg leuk.
Het spel komt met heel wat kaarten. Op deze kaarten staat een getal en een dier. Het triangel spelende zwijn is altijd een drie en de fluitende vos altijd een tien. Er zitten dan ook drie zwijnen en tien vossen in het spel. Het getal staat gelijk aan de hoeveelheid kaarten van die soort in het spel, zo moet je het zien. Aan het begin van een spel worden evenveel dirigentenkaarten in het midden van de tafel neergelegd als het aantal spelers. De muzikantenkaarten worden geschud en in je beurt mag je een kaart trekken en bij een van de dirigenten leggen (als er nog geen vier kaarten bij liggen) of, als er al minimaal een kaart bij een dirigent ligt, een dirigent en alle daarbij liggende kaarten pakken. De ronde gaat door totdat iedereen een dirigent heeft gepakt.
De dirigenten gaan weer naar het midden van de tafel en een nieuwe ronde begint. Dit gaat ronde na ronde door totdat de stapel leeg is. Dan worden de punten geteld. Je wil alleen een solo muzikant of vier kaarten van dezelfde soort. Dat levert een of vijf punten op. Heb je twee zwijnen of vijf vossen, dan krijg je daarvoor dus nul punten.
De spelers moeten hun kaarten open op tafel leggen. Je weet ook hoeveel kaarten per soort in het spel zitten. Je ziet daardoor dus wat iedereen heeft liggen, wat iedereen wil hebben en wat iedereen juist niet kan gebruiken. Iemand heeft vier vossen liggen, plus drie herten. Dan is het misschien handig om die vos die je net hebt getrokken bij de dirigent te leggen met het hert er bij. Dat maakt die dirigent een stuk minder interessant voor die speler. Maar ja, wat nou als diezelfde stapel voor jou blijft liggen? Wat dan?
Ga je voor de dassen, omdat je weet dat daar er elf van in het spel zitten. Een grote kans op een setje van vier. Ja, dat is waar, maar de kans is ook groter dat iemand jou een vijfde das aansmeert. Vijf kaarten die jou nul punten opleveren.
Zo ben je dus aan het spelen met het maken van groepjes muzikanten die voor jou de meeste punten opleveren en voor een ander misschien wat minder. Het zou ook kunnen dat je juist een waardevolle verzameling muzikanten wil maken die de aandacht afleidt van die dirigent die voor jou nog meer punten oplevert. Dit basis mechanisme werkt al erg leuk. Je kunt het met iedereen spelen. Jong en oud. Ervaren spelers en beginnende spelers. Het maakt niet uit.
Daarbij, als een soort extra sausje over het spel, zijn de dirigentkaarten tweezijdig. Op de andere kant staat een dirigent die een extra regel toevoegt aan het spel. Dat betekent dat er iets gebeurt als een speler een kaart bij die dirigent legt of de kaarten die bij deze dirigent horen kiest. Het kan bijvoorbeeld zijn dat bij een dirigent minder kaarten mogen liggen. Een andere dirigent zegt dat je, als je daar een muzikant bij legt, je gelijk alle muzikantenkaarten bij deze dirigent mag pakken. Bij weer een andere dirigent moet je een van de bijbehorende muzikanten afleggen voordat je de rest van de muzikanten in jouw verzameling legt.
De regels van deze speciale dirigenten zijn niet moeilijk. Ze zorgen gewoon voor wat variantie en wat meer interessante keuzemomenten.
Audition is hier thuis een hit. Het komt regelmatig op tafel als we met ons oudste zoontje een kort spelletje willen spelen, maar ook mijn (schoon)ouders spelen dit graag een potje mee. De regels zijn eenvoudig. Het speelt snel. Het is lekker interactief en de dirigenten, elk met hun eigen regel, zorgen ervoor dat elk potje net weer wat anders speelt.
In bovenstaande schaal is 1 ster ‘helemaal niet leuk ‘, 4 sterren ‘neutraal’ en 7 sterren ‘extreem leuk’.
Deze spelbespreking is geschreven na het spelen van 10 potjes van het besproken spel.
