The Climbers, van Holger Lanz en 999 Games, is een fantastisch abstract spel waar jij en je tegenstanders de hoogte in gaan. Hoger en hoger klim je. Ben je de hoogste klimmer aan het einde van het spel, dan win je. Eenvoudig, maar oh zo leuk.
Het spel bestaat uit blokken. Heel veel blokken. Blokken van verschillende maten. Elk blok heeft een vlak van een van de spelerskleuren en een neutraal vlak, zeg maar een grijs vlak. Elke kleur staat altijd recht tegenover dezelfde andere kleur. Zo staat aan de andere zijde van een geel vlak altijd een rood vlak en staan roze en grijs altijd tegenover elkaar.
Alle blokken uit het spel worden in het midden van de tafel op elkaar gestapeld, met de twee grootste en geheel neutrale blokken in het centrum, tot een compact bouwwerk.
Iedere speler krijgt een klimmer, een schijfje in zijn of haar kleur en twee ladders, een grote en een kleine. In je beurt mag je een aantal dingen doen in een bepaalde volgorde. Als je niet wilt, dan hoef je helemaal niets te doen.
Eerst mag je jouw klimmer bewegen. Een klimmer mag op een vlak komen van zijn eigen kleur, of op een neutraal vlak. Een klimmer mag op hetzelfde niveau blijven of klimmen naar een hoger vlak, zolang hij maar over het vlak heen kan kijken, maar hij mag nooit afdalen. Je kunt ook je ladder gebruiken als je toch naar een hoger vlak, waar je niet met je hoofdje bovenuit komt, wilt klimmen. De ladders zijn helaas wel maar voor eenmalig gebruik.
Als tweede mag je een blok verplaatsen of draaien. Dit blok moet vrij liggen. Dit betekent dat niemand er op mag staan en het blok niet door een andere speler is gereserveerd, daarover zo meer. Je mag met het verwijderen van de blokken geen gaten creëren en met het plaatsen dus ook geen bruggen maken. Het moet een solide bouwwerk blijven.
Daarna mag je jouw klimmer weer bewegen volgens dezelfde principes als hierboven.
Als laatste mag je jouw schijfje op een vrij blok plaatsen. Tot jij weer aan de beurt bent mag niemand dat blok verplaatsen of betreden. Als je eenmaal aan de beurt bent, dan pak je het schijfje er weer vanaf. Je hoeft dat blok uiteindelijk niet te gebruiken. Je zorgt er in ieder geval voor dat anderen dat niet doen.
Zo ga je dus door, beurt na beurt, en klim je hopelijk steeds hoger. Als in een ronde niemand een niveau omhoog is geklommen, dan eindigt het spel en wint de speler waarvan zijn of haar klimmer het hoogste staat. Mocht het voorkomen dat er twee klimmer even hoog staan, dan wint de klimmer die las eerste op dat niveau is aangekomen.
Zoals ik in de intro als zei vind ik The Climbers echt een toppertje in zijn genre. Het spel ziet er ten eerste erg leuk uit. De kleuren zijn vrolijk en met die blokkentoren op de spellentafel zul je zeker genoeg bekijks hebben.
Ten tweede heeft het eigenlijk best eenvoudige regels. Iedereen kan het spelen. Of je erg goed in gaat zijn is een twee, want je moet in The Climbers toch wel wat ruimtelijk inzicht hebben. Je moet kunnen zien waar de mogelijkheden liggen. Je moet zorgen dat je jezelf niet klem bouwt. Je moet zorgen dat je anderen geen mogelijkheid geeft om dat te doen. Je zult zelfs op sommige moment moeten samenwerken om de hoogte in te kunnen gaan.
Je denkt misschien ‘waarom zou ik niet elke keer een blok met het vlak in mijn eigen kleur naar boven leggen?’. Dat kan zeker, maar in je eentje is het soms verrekte lastig om heel snel de hoogte in te gaan. Als twee spelers besluiten om samen aan een toren te beginnen met neutrale vlakken waar ze beiden op kunnen staat, zullen zij veel sneller de hoogte in schieten dan jij. Het leuke wel is, en het harde ook, van dit spel, dat je uiteindelijk toch een keertje voor jezelf moet gaan, want anders zul je nooit als enige op die top terecht komen.
Je moet dus heel goed timen wanneer je puur en alleen voor jezelf gaat en wanneer je de andere spelers ook een leuke plek geeft om op te staan. En dit idee werkt echt fantastisch.
Je moet ook goed blijven opletten welke blokken, van welke grootte, er beschikbaar zijn. Je bent dus eigenlijk continu aan het puzzelen. In jouw beurt en in die van de andere spelers en misschien probeer je zelfs de andere spelers te beïnvloeden om samen voor een bepaalde strategie te gaan. Om ze na twee beurten natuurlijk alweer lekker af te snijden door een slim geplaatst blok in jouw kleur.
Door die combinatie van samenwerken en op andere moment weer voor jezelf kiezen is het spel wel wat leuker met de hogere spelersaantallen. Je zit elkaar soms dan wat meer in de weg en maakt het eigenlijk alleen maar leuker.
Ruimtelijk denken, interactie, strategie, samenwerking en een mooi uiterlijk. Wat zit er eigenlijk niet in The Climbers van 999 Games?
