Lees hier een recensie van Marco Polo II – Op bevel van de Khan van 999 Games, Simone Luciani en Daniele Tascini.
Bordspel Info
- Simone Luciani, Daniele Tascini
- Dennis Lohausen
- 999 Games
- 2 - 4
- 60 - 120 minuten
- 12+
Wat is leuk aan het spel?
- Je kunt Marco Polo II niet, of, beter gezegd, ik kan Marco Polo II niet bespreken zonder de vergelijking te trekken met Marco Polo. Je zult, als je in de winkel staat, wellicht denken ‘Welke van de twee, moet ik nemen?’. Ten eerste vind je in dit deel II hetzelfde leuke mechanisme terug van het plaatsen van dobbelstenen om acties mee uit te voeren. Sommige plekken zijn alleen uit te voeren voor de eerste speler die er gaat staan, sommige voor meerdere spelers. Alleen zul je, als je niet de eerste speler bent die er een of meerdere dobbelstenen plaatst, wat geld moeten betalen. Er zit wat willekeur in, je rolt de ene keer iets wat je goed kunt gebruiken die ronde en de andere keer niet, en je zult elke keer het beste moeten maken van de dobbelstenen die je voor je hebt. Dat is, in deel II net als in deel I, het leuke spel dat je speelt.
- Met de hogere waarden kun je soms betere dingen doen. Dat wil niet zeggen dat je altijd hoog wil gooien, want dat is absoluut niet zo. Je hebt soms gewoon wat mindere goederen (peper in plaats van goud) nodig voor je handelscontract en als je toch van een actie gebruik wil maken waar iemand anders al staat, dan betaal je net zoveel munten als je laagste waarde. Lage dobbelstenen zijn dus helemaal niet erg. Je kunt nog steeds heel veel doen, maar met hogere dobbelstenen heb je alleen wat meer opties.
- Net als in deel I heb je in Marco Polo II weer een aantal toffe karakters met, op het eerste gezicht, veel te krachtige speciale eigenschappen. Het mooie is dat iedere spelers zo’n karakter heeft. Het is alleen zaak dat je jouw karaktereigenschappen het beste benut.
- Een belangrijk verschil met Marco Polo is dat in deel II ik nooit het gevoel had dat ik iets tekort kwam. De kaart is meer open. Je kunt veel meer routes afleggen op bij hetzelfde punt uit te komen. Je hebt meer opties als je jouw dobbelstenen wil inzetten om te reizen. Veel stappen met meerdere dobbelstenen, een stap met ook maar een dobbelsteen. Daarnaast hadden we het gevoel dat je veel makkelijker aan je kamelen en geld kon komen, waardoor je veel makkelijker de reiskosten kon betalen. Je hebt immers ook jade, een nieuwe grondstof, die je kunt gebruiken alsof het een munt of kameel is. Het gaat veel meer om wat doe je met je geld en kamelen die je hebt, dan het krijgen van het geld en kamelen zelf. Doordat we altijd wel wat geld hadden was er ook minder stress. Dan plaatst er toch iemand eerder een dobbelsteen op een bepaalde plek, dan betaal ik toch wat geld om die actie alsnog uit te voeren.
- Marco Polo II is wat vriendelijker dan deel I. Hoewel deel II qua regels wellicht iets complexer is, omdat er gewoon net wat meer verschillende elementen zijn in het spel die kunt uitvoeren of kunt bemachtigen, is het spel niet zo onvergefelijk wanneer je een wat minder optimale keuze maakt. Begrijp me niet verkeerd. Het is geen makkelijk spel. Je kunt het spel echt niet op de automatische piloot spelen, maar het geeft je meer mogelijkheden om via andere manieren toch hetzelfde doel te bereiken. Of, als het doel toch niet haalbaar is, snel van tactiek te wisselen.
- Wat ik ook leuk vind aan deel II, is dat de goederen markt variabel is. Elke ronde worden er nieuwe goederen tegels opengedraaid. Die goederen kun je dan die ronde in de markt aanschaffen. De markt is minder statisch. Dat geldt eigenlijk voor het gehele spel. Handelscontracten kun je bijvoorbeeld ook op meerdere plekken, als je daar eerder een handelshuis hebt gebouwd, krijgen. Elke ronde worden nieuwe kaarten opengedraaid met daarop verschillende soorten acties afgebeeld. Het spel is ronde na ronde anders.
Wat is minder aan het spel?
- Hoewel de doos er qua opruimen beter uitziet dan zijn voorganger, er staat mooi afgebeeld waar alles moet, had de inzet wat beter mogen zijn. Met zoveel verschillende componenten heb ik behoefte aan iets meer dan alle speelstukken in een paar vakjes te moeten gooien.
- Het spel is vriendelijker dan deel I en dat is, zoals je al ziet, iets positiefs en negatiefs. Het is is een beetje afhankelijk van je eigen smaak en wellicht je humeur. In deel I meer schaarste en meer het gevoel dat elke dobbelsteen telt. In deel II meer opties, dus misschien wat meer mogelijkheden om je eigen pad te kiezen.
Conclusie?
8/10
