Reiner Knizia
Rey Sommerkamp, Barbara Spelger
999 Games
2 - 6
20 minuten
8+
Leg. Alle. Minpunten. Af. Een prima motto van deze vrolijke lama van 999 Games. Een eenvoudig spelconcept en snelle beurten. Wat wil je nog meer?
Wat is leuk?
- Het spel is heel simpel. Je hebt wat kaarten op hand. Dit kunnen kaarten met een bepaalde waarde zijn of lamakaarten. Die laatste dienen als het ware als brug tussen de hoogste en de laagste kaart. Je kunt een kaart afleggen. De waarde mag gelijk of precies 1 hoger zijn dan de kaart op tafel. Of je trekt een kaart van de trekstapel. Of je past. Dan mag iedereen nog doorspelen, maar ze mogen alleen niet voor de kaart-trek-optie gaan. Het kan ook zo zijn dat je heel je hand kaarten hebt weggespeeld. Dan is het meteen klaar en gaat iedereen minpunten tellen. Nu kom ik zo op de manier om het spel te winnen, maar dit klinkt toch erg behapbaar allemaal. Dit betekent dat je dit spel zo hebt uitgelegd en ook zo aan het spelen bent.
- Verder draait het om de minpunten. Elke set kaarten die je hebt aan het einde van een ronde, als iedereen gepast heeft of iemand zonder kaarten zit, van dezelfde waarde is evenveel minpunten waard als de waarde van die kaart. Een lama op hand is tien minpunten waard. Drie vieren is evenveel minpunten waard, als vijfhonderd drieënvijftig vieren. Namelijk, gewoon vier minpunten. Zo krijg je elke ronde minpunten in de vorm van fiches. Je hebt 1 fiches en waarde 10 fiches. Speel je jouw hand leeg, dan mag je een fiche terug in de voorraad leggen. Het maakt dan niet uit of het een 10 fiche is of een 1. Natuurlijk is het handiger als je een tienminpunter terug kunt leggen. Heeft iemand de veertig minpunten gehaald, dan is het spel ten einde. Dat is het spel dat continu gespeeld wordt. Minpunten pakken. Minpunten afleggen. Doordat je precies 1fiche mag terugleggen is het soms ook helemaal niet erg om wat minpunten te pakken. Het is beter een goeie beurt te hebben als je op dat moment 11 minpunten hebt, dan wanneer je er 9 hebt. Bij de ene mag een 10 afleggen, bij de andere een fiche van 1.
- Ook passen is heel belangrijk, of misschien wel het belangrijkste element van L.A.M.A.. Zo vaak gaat het je in het spel niet lukken om je hand leeg te spelen. Dus, heb je een hand met allemaal dezelfde kaarten dan kun je soms beter eieren voor je geld kiezen, en passen, dan dat je maar door blijft spelen in de hoop alles weg te spelen. Als je past hou je het heft in eigen hand, je weet hoeveel minpunten je gaat pakken, en tegelijkertijd zadel je jouw tegenstanders misschien wel op met een groot probleem. Ze mogen geen kaarten meer pakken, dus alleen een kaart afleggen, of als ze dat niet eens kunnen moeten ze passen met hopelijk voor jou een vrachtlading aan minpunten tot gevolg. Een beetje indirect pesten dus.
- Je kan er niet omheen. Die lama ziet er vrolijk uit. Die zal zeker wat potentiële kopers naar dit kleine doosje lokken. De rest van het spel ziet er verder ook kleurrijk uit.
Wat is minder?
- Klinkt geinig, dat minpunten kwijt spelen door al je kaarten weg te spelen en zo min mogelijk minpunten binnenhalen door slim te passen. Helaas. Complete willekeur, dat is hoe L.A.M.A. voor mij aanvoelt. Je kunt zelden slim kaarten afleggen, omdat je simpelweg niet (of nauwelijks) weet wat je tegenstanders op hand hebben. Je weet niet of je er goed aan doet, of juist niet, om een twee op een twee te leggen of op te hogen naar een drie. Daarbij is het ook nog eens zo dat, vooral bij meer dan twee spelers, de waarde van de kaart in het midden van de tafel al zo veranderd kan zijn voordat je aan de beurt bent, dat je eigenlijk elke beurt maar weer opnieuw moet kijken hoe je er voor staat. Daarnaast heb je natuurlijk ook het willekeurig trekken van kaarten. Met twee spelers kun je nog bewust een beetje pesten. Je bent elke keer na elkaar aan de beurt en je hebt een beter idee wat de ander zou kunnen hebben. Dan moet ik daar gelijk bij zeggen dat ik daarmee L.A.M.A. nog steeds niet het beste vind spelen met twee spelers hoor.
- Door het bovenstaande blijft toch elke keer het gevoel hangen dat een goede ronde mij door het spel gegeven wordt, in plaats van dat ik zelf nu heel goed heb gespeeld. Zoveel opties heb je niet in je beurt. Ik had gewoon toevallig de juiste kaarten op het juiste moment.
Wat maakt het spel speciaal?
- Uniek ga ik L.A.M.A. zeker niet noemen. De minpunten hierboven hadden een grotere invloed op mijn spelplezier, dan de pluspunten hadden. Aanraden doe ik het dus ook niet. Misschien als kinderspel? Of om te spelen met mensen die zelden een spel spelen in hun vrije tijd, maar zelfs dan zijn er andere, en leukere kleine spellen om te spelen. Goed, hij is misschien al honderdduizend keer gemaakt, maar hier is hij dan: L.A.M.A.? Nee, lamaar....
Conclusie
4/10
