Een recensie van In de voetsporen van Marco Polo van Simone Luciani en Daniele Tascini, uitgegeven door 999 Games.
Recensie:
De spelmechanismen:
In de voetsporen van Marco Polo is een lekker worker-placement spelletje. Alleen gebruik je hier dobbelstenen als je arbeiders in plaats van de welbekende meeple. Niks nieuws aan de horizon, maar het leuke is dat alle actie velden op het bord nooit echt bezet zijn, want je kunt altijd geld betalen om de actie alsnog uit te voeren. Dit betekent dat, zolang je maar geld hebt, je jouw plannetjes gewoon kunt uitvoeren en nooit in zak en as zit als iemand ‘jouw’ actieveld inneemt.
Je moet daarbij natuurlijk wel een beetje geluk hebben met het rollen van de dobbelstenen, maar ook hier kun je, als je maar genoeg kamelen hebt, je dobbelsteenwaarde gewoon beïnvloeden.
Er wordt in de regels geadviseerd om, als je het spel voor het eerste speelt, met een aantal vooraf bepaalde karakters te spelen. Hier is niets mis mee, maar ik denk dat het spel veel interessanter en leuker wordt als je, na die eerste keer, gewoon de keuze hebt uit alle karakters.
Elk karakter is heel anders en je moet echt je manier van spelen aanpassen om zo goed mogelijk gebruik te maken van de eigenschappen die het gekozen karakter heeft. Sommige karakters, zoals Willem van Rubroeck, vragen om wat meer aandacht dan een karakter als Mercator ex Tabriz, waar je eigenlijk zonder zelf iets speciaals te hoeven doen voordeel van ondervindt.
De geavanceerde versie van het spel biedt nog een anders voordeel en dat is dat het nog gevarieerder is dan het basis spel dat je de eerste keer speelt. Er zijn dus meer karakters om uit te kiezen, maar ook de alle verschillende bonus kaarten en tokens worden dan ook willekeurig op de daar voor bedoelde velden geplaatst.
De focus van het speelt ligt echt op het vervullen van de handelscontracten, deze kun je echt niet negeren, anders mis je echt een heleboel punten en ook goederen en andere bonussen die je bij het vervullen ervan krijgt.
Het reizen over het bord is een andere manier om punten te scoren of juist om nieuwe mogelijkheden open te spelen om punten te scoren. Je moet je wel bedenken dat, omdat je jouw dobbelstenen maar een keer op het reis veld kan leggen, je eigenlijk maar vijf keer kan reizen gedurende het spel. Dat is niet veel. Je zult dus andere manieren moeten bedenken. bijvoorbeeld door handelscontracten te volbrengen, om toch meer en verder te kunnen reizen.
Wat ik zelf zo leuk vind aan dit spel is dat je echt moet kiezen waar jouw focus ligt. Het spel bestaat maar uit vijf rondes en die zijn over voordat je het weet. Je moet dus echt het bord bestuderen en kijken waar je heen wil en welke bonussen nodig zijn om jouw plannetje te volbrengen. Vooruit kijken dus, dat wordt beloond.
Want het spel is, zoals al gezegd, soms ten einde voordat je het goed en wel begonnen bent. Ben je net lekker bezig en is het in een keer de laatste ronde.
En als je met minder spelers speelt is het ook qua tijd een vluggertje. Iets meer dan een half uur kan een twee speler spel wel duren. Maar het speelt net zo lekker als het volle spelersaantal.
Lekker veel strategie in een kort tijdsbestek.
Het thema:
Voel je je een beetje als Marco Polo, als een ontdekkingsreiziger? Nou, ik denk het eigenlijk wel. Reizend van de ene oosterse stad naar de ander verhandel je allerlei goederen. Je moet nu niet denken dat je met het meest thematische spel ooit te maken krijgt, maar het is het bekende worker-placement gerecht met een nieuw Marco Polo sausje.
Het uiterlijk:
In de voetsporen van Marco Polo ziet er goed uit. Niet alleen als je naar de plaatjes kijkt, de illustraties en de verschillende houten goederen zijn natuurlijk een lust voor het oog, maar ook als het gaat om de functionaliteit van het bord is het allemaal erg duidelijk, je weet gewoon precies wat er nodig is om een actie te kunnen doen.
De kwaliteit van de onderdelen:
Hier scoort dit spel wederom goed. Alles zit goed in elkaar en je krijgt er ook nog een eens unieke Marco Polo meeples bij. Top.
Het plezier:
Ik vind dit echt een heel leuk spel. Ik vind het gebruik van dobbelstenen als arbeider sowieso al een leuk mechanisme, maar dit spel is een van de leukere in het genre. Je kan altijd wat doen en dat is leuk. Soms moet je misschien wat meer betalen, maar je kan tenminste niet geheel geblokkeerd worden door je tegenstander.
Ik vind niet dat elke spel zo vriendelijk moet zijn, het is eigenlijk een karakteristiek element van een worker-placement spel, maar hierdoor wordt het allemaal wel een stuk minder stressvol.
De verschillende karakters maken het spel ook erg leuk. Het is altijd weer een uitdaging om ze om een goede manier voor jouw te laten werken.
Je zal mij niet horen zeggen dat ik dit een heel innovatief spel vind, maar met het goed combineren van bekende mechanismen is ook niks mis. Het spel heeft gewoon erg veel in zich. Het speelt snel, het is lekker strategisch en het speelt net zo goed met twee als met vier spelers. Goed, je kan kan misschien wat meer doen met wat minder geld als je met zijn tweeën speelt, maar dat is het ook wel. Erg leuk met alle aantallen.
Dus, voor de liefhebber van spellen waar je jouw arbeiders aan het werk moet zetten op verschillende actievelden of voor diegene die dit type spel juist voor het eerst wilt uitproberen raad ik In de voetsporen van Marco Polo aan.
