In 2016 zag en speelde ik Droomhuis op het Spellenspektakel, nu uitgegeven door White Goblin Games. Ondertussen heb ik het al meermalen op tafel kunnen krijgen en ook al in het Engels gerecenseerd, dus ik zal nu ook maar eens in het Nederlands vertellen wat ik er van vind.
Ik heb het spel met alle mogelijke spelersaantallen gespeeld en elk aantal beviel me wel eigenlijk. Droomhuis is duidelijk een familie spel. De regels zijn eenvoudig en het spel zelf speelt vlot. Daarbij ziet het spel er ook goed uit en de kwaliteit van de spelonderdelen is top. Je krijgt een mooi geïllustreerd huis als spelersbord, leuk uitziende kaarten, stevige kartonnen meubelstukken die je in je droomhuis kunt leggen en een dik houten huis als startspelerpion. Wat wil je nog meer?
Nou, het zou fijn zijn als het spel ook leuk om te spelen is, natuurlijk, dus graag even vertellen hoe het speelt alstublieft.
OK, OK, geen probleem, rustig aan.
In Droomhuis probeer je, let op, een droomhuis te bouwen. Je doet dat door het plaatsen van kamerkaarten op je spelersbord. Er zijn twaalf beschikbare plekken en het spel heeft ook twaalf ronden. In elke ronde kies je een kolom kaarten uit het marktaanbod in het midden van de tafel. Een kolom bestaat uit een of twee kaarten en een van die kaarten is zeker een kamerkaart. De andere kaart zou een deel van het dak kunnen zijn, een meubelstuk of misschien werklui die je kunnen helpen om je huis wat beter in te kunnen richten.
Er zijn verschillende soorten kamers en ze geven je allemaal een andere hoeveelheid punten, dit hangt ook af van de locatie van de kamersoort in je droomhuis en hoe groot de kamer is. Een enkele woonkamerkaart alleen geeft maar een punt. Leg je hem naast een andere woonkamerkaart op dezelfde verdieping krijg je vier punten. Drie naast elkaar, negen punten in totaal. Meer niet. Je kunt je woonkamer niet oneindig uitbreiden voor meer punten.
Ik denk dat je ook graag andere kamers wil hebben in je huis, of niet? Zelf vind ik het wel prettig om in een bed te slapen en af en toe onder de douche te stappen.
Slaapkamers, badkamers, keukens en zelfs een spellenkamer, ze zijn allen onderdeel van de stapel kamerkaarten. Sommige kamers moeten wat groter zijn, andere kamers hebben graag een ander type kamer naast zich, en sommige kamers moeten op een specifieke plek in het huis worden geplaatst. Het is niet heel handig om een garage op zolder te hebben. Tenminste, mijn auto heeft het nog steeds behoorlijk lastig als ik op wil stijgen.
Je kunt natuurlijk ook geen kamer laten zweven midden in je huis. Je zult eerst een kamer en wat muren eronder moeten bouwen.
Een dak is ook belangrijk. Je krijgt punten voor het afmaken van je dak, wat betekent dat je vier dakkaarten moet hebben. Je krijg nog meer punten als ze allemaal dezelfde kleur en misschien een klein raampje hebben. Het grappige is, dat als je een dakkaart pakt en in je huis legt, je niet meer mag kijken welke kleur het dakdeel heeft. Je moet de kleur van je eerder gekozen dakkaarten dus onthouden. Klink eenvoudig, maar je zult zien dat je je soms toch vergist.
Dan hebben we ook nog de kaarten waarmee je bepaalde meubelstukken aan je huis kunt toevoegen. Een mooi schilderij in je woonkamer, een jacuzzi in je badkamer, of een boomhut in je achtertuin, alles in mogelijk. Deze meubelstukken leveren je allemaal meer punten op. Werklui en gereedschapkaarten geven je niet direct punten, maar helpen je wel gedurende het spel. Ze laten het bijvoorbeeld toe dat je aan het eind van het spel nog twee kamerkaarten mag wisselen.
Er zijn twee onderdelen van Droomhuis die ik erg leuk vind. Het eerste is het drafting element. In spelersvolgorde kies je een kolom kaarten en plaats je de kaarten in je huis. Er zit zeker een kamerkaart bij, maar de andere kaart kan gereedschap, een dakdeel, of een meubelstuk zijn. Het kiezen van de kolom is leuk, want je ziet precies wat andere spelers nodig kunnen hebben. Er zijn geen handkaarten, dus geen verassingen. Als eerste kaarten kiezen is dus best handig.
Je wordt startspeler door de eerste kolom kaarten te kiezen. Ik zeg kaarten, maar kolom 1 bevat eigenlijk maar 1 kamerkaart. Geen accessoires, alleen de garantie dat je in je volgende beurt als eerste mag kiezen welke kaarten je wilt hebben.
In een twee of driespelerspel is het zijn van de startspeler nog lucratiever. Je beslist namelijk welke kolom die ronde niet meedoet en welke kaarten dus uit het spel gaan. Hiermee heeft de startspeler dus meer invloed op wat andere wel of niet kunnen kiezen.
Het andere aspect van Droomhuis dat ik leuk vind is het verzamelen van setjes kaarten. Je probeert namelijk grote kamers te maken. Het hebben van grote kamers betekent meer punten, maar je moet hierin soms je geluk beproeven. Zoals je wellicht kunt herinneren kun je geen zwevende kamers plaatsen, hierdoor moet je soms kamers op plekken leggen waar je ze eigenlijk niet wil leggen. Je had eigenlijk liever die grote woonkamer af willen maken. Maar ja, misschien wacht je tevergeefs op die derde woonkamerkaart die nooit komt.
Grappig is dat je je soms moet inprenten dat dit geen echt huis is en je gewoon kunt doen wat je zelf wil. Een mini woonkamer, drie kinderkamers en geen slaapkamer. Geen probleem, het is jouw keuze. Als het je maar punten oplevert.
De tiebreaker is ook leuk. Als je aan het eind gelijk staat met een ander moet je in je zelfgemaakte huis op zoek naar (goed) verstopte kinderen. Diegene die de meeste kinderen in zijn huis heeft rondlopen, wint het spel.
Ja, ik moet concluderen dat ik mij erg vermaakt heb met Droomhuis. Het is wat mij betreft een prefect familiespel of gewoon als tussendoortje voor die avonden waar je wel iets wil spelen, maar geen zin hebt om hard na te denken. Gewoon even lekker ontspannen. Bovendien ziet het spel er goed uit, is het snel uitgelegd en het is altijd prettig om het huis van je dromen na te bouwen natuurlijk.
