Take it Easy is geen nieuw spel. Het is een vrij oud spel eigenlijk. Een heel, heel oud spel in bordspeltermen gesproken. 1983. Dat is pre-histori.., correctie dat is gewoon pre-catanisch. Nu heeft White Goblin het idee gehad om het spel opnieuw uit te geven. Ik heb het spel gespeeld en hier zijn mijn gedachten erover.
Als een spel dat zo oud is nog steeds wordt uitgegeven dan weet je eigenlijk wel dat het zich bewezen heeft op een of andere manier. Als een spel niet verkoopt zal geen uitgever zijn vingers aan het spel willen branden. Dat betekent nog niet dat ik het een leuk of goed spel vind. Er zijn genoeg spellen die waanzinnig goed verkopen, maar ik voor geen goud zou spelen.*
*(Jawel hoor, geef mij goudstaaf en ik speel het. Ik wil er zelfs vrolijk bij lachen als je dat wilt.)
Maar goed, het gaat hier niet om al die andere spellen die ik wel of niet wil spelen, maar om Take it Easy, een spel dat er op het eerste gezicht misschien een beetje saai uitziet, maar waar wel degelijk een spel in de doos zit die voor mij zeer de moeite waard is, ook na bijna vijfentwintig jaar. Met andere woorden, Take it Easy is een erg leuk spel.
Hoe werkt het spel? Vrij simpel eigenlijk. Elke speler krijgt een hexagonaal bord en een set van hexagonale tegels in je spelerskleur. Het bord moet worden volgebouwd met die tegels. Op elke tegel staan drie rechte lijnen, van de ene rand van de tegel naar de andere. Elke lijn heeft zijn eigen kleur en bijbehorende waarde. Je scoort punten door op het bord tegels zo neer te leggen dat lijnen onafgebroken, van rand tot rand, van dezelfde kleur zijn. Heb je bijvoorbeeld je tegels zo neergelegd dat er een rechte oranje lijn, van waarde acht, over het bord loopt krijg je acht punten maal het aantal tegels waaruit die lijn bestaat. Een oranje lijn van vijf tegels betekent dus veertig punten voor die lijn. Zo tel je al je diagonale en verticale lijnen bij elkaar op en diegene die zo de meeste punten bij elkaar heeft gesprokkeld wint.
Leuk om te weten is dat alle spelers dezelfde tegels op het zelfde moment moeten plaatsen. Er is namelijk een speler die, denk aan Bingo, de tegel in kwestie opendraait en omroept en de andere spelers pakken dan die tegel en plaatsen die op hun bord. Iedereen puzzelt dus met exact dezelfde tegels. Het is natuurlijk aan jou om te bepalen wat de beste plek is voor die tegels.
Kijk, ben je er wel van bewust dat Take it Easy eigenlijk gewoon een spel is waar meerdere spelers tegelijkertijd dezelfde puzzel aan het oplossen zijn en dat er aan het eind bepaald wordt wie daarin het beste was. Maar dit is geen slecht spelidee. Eerder heb ik bijvoorbeeld een spel genaamd Karuba gerecenseerd en die heeft een iets vergelijkbaars. In Karuba ben je ook beetje wegen aan elkaar aan het puzzelen om zo naar tempels te racen met je avonturiers. Dit is wel het grote verschil met Take it Easy. Waar in Karuba nog een race-element zit, heb je in Take it Easy geen enkele interactie met je medespelers.
Het spel speelt dus net zo goed met zes spelers als in je eentje. Het gaat gewoon om het puzzelen. Je wilt als het even kan je lijnen met waarde negen, acht, zeven, zeg maar de hoge waardes, zo lang mogelijk hebben en de de lijnen met de lage waardes zo kort mogelijk. Dat gaat je niet lukken. Je gaat niet eindigen met de perfecte oplossing, alle lijnen ononderbroken en een zo hoog mogelijk puntenaantal. Nee, dat niet, maar je moet wel je opties ophouden en je tegels zo neerleggen dat je kans blijft houden, kijkend naar de tegels die nog in de stapel zitten, op die hoge score.
Ik moet zeggen dat dit me erg goed bevalt. Het zo’n spel dat je gewoon even op tafel gooit en gelijk kunt gaan spelen. Er zijn namelijk nauwelijks regels. En waarschijnlijk zul je het dan ook meteen vaker willen spelen, omdat je altijd het gevoel blijft houden dat je dingen beter had kunnen doen en je dan natuurlijk gelijk wil kijken of je het ook werkelijk beter kunt doen. Zo heb je in een uurtje zomaar meer potjes Take it Easy gespeeld dan je op een hand kunt tellen.
Dan denk je misschien, ja dat puzzelen heb ik wel gezien na een paar keer spelen. Dat zou kunnen, maar het spel bevat ook een aantal varianten die het misschien nog uitdagender maken. In ieder bieden ze de nodige variatie. Op elke tegel staat ook een maantje of een zonnetje. Je kunt voor extra punten ook nog proberen om ook nog eens onafgebroken maan- en zonnestralen neer te leggen. Je hebt een groter bord, met ook nog een andere vorm. Hier heb je de jokertegels bij nodig en op dit bord kun je nog meer varianten spelen. Het zijn geen spectaculair andere spellen die je speelt, het principe blijft hetzelfde, maar ze zijn zeker leuk voor de variatie.
Al met al is Take it Easy een vlot spelend, eenvoudig, maar zeer vermakelijk, abstract puzzelspelletje. Een prima aanvulling voor de spellencollectie.
