Drie koninkrijken, vier concilies, een doel; het worden van de meest succesvolle koopman. Council of Four is een spel voor twee tot vier personen van het duo Simone Luciani en Daniele Tascini en ik zal je alvast verklappen, dit spel is top.
Overzicht
Een (korte) uitleg
In Council of Four kruip je in de huid van een koopman en je probeert invloed uit te oefenen op de concilies van drie koninkrijken om zo vergunningen te verkrijgen voor het bouwen van emporiums in de mooiste steden in het land. Uiteindelijk zal de koopman die het beste netwerk bouwt een grote kans maken om met de overwinning aan de haal te gaan.
Je begint met tien potentiële emporiums, een schijf op het geldspoor, zes politiek kaarten en een aantal assistenten, afhankelijk van de spelersvolgorde.
Het bord zelf bestaat uit vier delen. Je hebt het Koningsdeel, waar je het adelspoor, het geldspoor, de score fiches, de vergunningen en de vier concilies kunt vinden. Daarnaast heb je drie, dubbelzijdige, regio borden met per regio vijf steden in verschillende kleuren en een naam met een startletter van A tot en met O.
Een concilie bevat vier raadsleden. De raadsleden hebben een van de zes verschillende kleuren en de politiek kaarten hebben dezelfde kleuren, maar er is ook een kaart die je als joker kunt inzetten.
We kunnen beginnen. Een beurt begint met het trekken van een politiek kaart en dan moet je een hoofdactie uitvoeren en je mag, voor of na de hoofdactie, een snelle actie uitvoeren. De eerste hoofdactie is het verkiezen van een raadslid. Je pakt een raadslid meeple uit de voorraad en schuift hem in een van de concilies. Dit zorgt ervoor dat er een ander raadslid aan de andere kant uit wordt geduwd. Deze gaat terug in de voorraad. Je krijgt vier munten als beloning.
De tweede actie die je kunt doen, en de reden dat je waarschijnlijk eerder een raadslid hebt vervangen, is het verkrijgen van een vergunning. Je moet hiervoor een tot vier politiek kaarten afleggen die dezelfde kleur hebben als de raadsleden in het concilie van de regio waar je de vergunning van wilt hebben. Je mag gratis een van de twee vergunningen pakken die open ligt in de betreffende regio als je vier bijpassende kaarten aflegt, maar je moet bijbetalen als je er minder hebt afgelegd. Hoe minder je aflegt, hoe meer je moet bijbetalen.
Een vergunning laat twee dingen zien, namelijk de stad of steden waar je in mag bouwen, in de vorm van de beginletters, en een of meer bonussen. Als je een vergunning pakt krijg je meteen de bonus. Dit kunnen bijvoorbeeld munten zijn, punten, assistenten of extra acties.
En dan komen we ook bij de derde actie, het bouwen van een emporium. Om dat te doen draai je een eigen vergunning om met een letter van de stad waar je wilt bouwen en je plaats een huisje van jouw kleur in die stad. Als er al andere emporiums in die stad staan, moet je een assistent betalen voor elk emporium dat niet van jou is. Je krijgt daarna de bonus van die stad en alle steden waar jij een emporium hebt, die aan die stad is verbonden met een weg. Deze bonussen zijn aan het begin willekeurig bij een stad neergelegd en kunnen extra geld bevatten, punten of een stapje vooruit op het adelspoor bijvoorbeeld.
Het adelspoor is een manier om andere bonussen te verkrijgen en aan het eind krijgt de speler die het verste op het spoor staat ook nog eens vijf punten.
De laatste hoofdactie is het bouwen van een emporium met de hulp van de koning (of keizer. De politieke situatie aldaar is een beetje onduidelijk) . Om dit te doen moet je kaarten afleggen die eenzelfde kleur hebben als de koningsraad. Dan mag je de koning over het bord langs de wegen bewegen tot je in de stad van jouw keuze aankomt. Voor elke weg die je gebruikt moet je twee munten betalen, maar dan mag je wel een emporium plaatsen in de aankomstplaats en krijg je ook gewoon de bonussen zoals hierboven is beschreven.
Deze stadsbonussen zijn niet het enige wat je kunt krijgen als je in een bepaalde stad bouwt. Als je namelijk in alle steden van een regio, of in alle steden van een bepaalde kleur een huisje hebt staan, dan mag je de bijbehorende bonus tegel voor je leggen, plus, als deze er nog liggen, een koningsbonustegel. Dit zijn extra punten, maar hoe eerder je een koningsbonustegel kan pakken, er zijn er vijf, hoe beter.
Dit waren de hoofdacties. Ervoor of erna mag je ook een snelle actie uitvoeren. Deze zijn; betaal drie munten en pak een assistent, lever een assistent in en vervang twee vergunningstegels op het bord, lever een assistent in en verkies een raadslid zonder de geldbonus, of je levert drie assistenten in en je mag een extra hoofdactie uitvoeren.
Het spel eindigt als een speler als zijn emporiums heeft gebouwd. Zij krijgt dan drie punten en de anderen krijgen nog een beurt. Daarna tel je alle punten van bonustegels en de positie op het adelspoor bij elkaar op. Plus, de spelers die het meeste vergunningen voor zich heeft liggen krijgt ook nog eens drie extra punten. De speler met de meeste punten wint het spel.
Recensie
Ik denk dat ik maar begin met een aantal mindere, of eigenlijk lelijke, zaken te bespreken, zodat we kunnen eindigen met het goede, want dat is er genoeg.
The ugly
Het slechte gaat dan voornamelijk over het grafisch ontwerp. In het spel kun je verschillende misdrukken vinden, namelijk. Er mist een plek waar je een bonus fiche kunt plaatsen bij een stad, een foto in de regels is compleet gepixeld, het vakje met nummer veertien heeft de kleur van vakje vijftien op het geldspoor en andersom en bij de namen van de verschillende steden zijn ook wat meer pixels te zien dan wenselijk. Plus, de pijlen die naast de concilies staan, om aan te geven waar je nieuwe raadsleden moet invoegen, is ook slecht gekozen, die is namelijk hetzelfde als de pijl die gebruikt wordt om een stap vooruit op het adelspoor aan te geven. Erg verwarrend.
Dat was het wel, dat slechte, door met het goede.
The good
Het spel zelf is heerlijk recht toe recht aan. Dan bedoel ik niet dat het een makkelijk spel is perse, maar de regels kunnen in een paar minuten worden uitgelegd en je kan maar een beperkt aantal dingen doen in je beurt. Daarbij geven de verschillende score tegels, voor de regio’s en steden met dezelfde kleur, je een bepaalde richting.
De regels mogen dan kort en bondig zijn en het spel mag dan maar maximaal zeventig minuten duren, de keuzes die je maakt zijn nog steeds betekenisvol.
Een beetje in het wilde weg bouwen is er niet bij. Het lijkt wellicht dat het bouwen van twee gebouwen in de twee blauwe steden een makkelijke dertig punten is, vijf punten voor het bouwen in de blauwe steden en vijfentwintig van de koning, maar je moet niet vergeten dat deze twee steden ver van elkaar liggen en dat de speler die dit makkelijke doel voltooid veel langer bezig is om een goed netwerk te bouwen. De andere spelers zijn dan wellicht wat langer bezig om een doel te halen, maar ondertussen hebben ze wel een netwerk gebouwd waarvan ze elke keer als ze een huisje plaatsen de vruchten plukken. De speler die uiteindelijk in alle gele steden heeft gebouwd is zeker langer bezig, maar zal om en nabij evenveel punten binnen slepen met bonussen, of zelfs meer. Het is dus belangrijk om door te hebben waar anderen me bezig zijn, zodat je geen werk voor niets aan het doen bent en je op tijd je plannen kunt aanpassen.
Het idee van het bouwen van een netwerk en het daarbij horende creëren van jouw bonus motortje is heel slim bedacht en werkt top. Als je het goed speelt kunt je een beurt hebben die je normaal veel geld zou kosten, maar omdat je door het plaatsen van een huisje veel bonussen krijgt, uiteindelijk nauwelijks iets kost. Laat het bord het werk voor je doen, want je hebt het geld, de assistenten en de extra kaarten echt nodig. Je zult in genoeg situaties komen waarin je maar een of twee kaarten kunt afleggen om een vergunning te bemachtigen, maar je moet en zal die vergunning krijgen, want anders pakt een ander hem. Je hebt dan zeven of tien munten nodig, om door maar een kaart in te leveren toch die vergunning te mogen pakken.
De assistenten zijn ook erg belangrijk. Je kunt er een extra hoofdactie mee bemachtigen, zodat je wellicht kunt kopen en bouwen in een beurt, maar je kunt ze ook gebruiken om de situatie op het bord te veranderen voordat je je hoofdactie uitvoert. Erg handig. En vergeet ook niet dat je ze nodig hebt om te bouwen in steden waar al een huisje staat.
Kom dus nooit zonder geld en assistenten te zitten en bedenk goed hoe je jouw netwerk wil vormgeven, zodat je gedurende het spel een constante aanvoer hebt van deze belangrijke betaalmiddelen. Je moet misschien even nadenken, maar dat is zeker niet erg.
The bad De topper
Ik kan je zeggen, dit is een erg fijn spelletje. Het is heel wat lichter dan hun eerdere werk, Tzolk’in en Marco Polo, maar niet minder leuk. Het speelt met twee net zo goed als met meer spelers en het duurt niet lang, wat het ook geschikt maakt als een, ietsje zwaarder, familiespel. De kleuren op de kaarten en het bord zijn erg levendig en de 3-D balkonnetjes kun je misschien zien als een gimmick, maar ze zien er wel leuk uit.
Council of Four is een topper waar het bouwen van een netwerk en het managen van je hand met kaarten samen worden gebracht in een heel toegankelijk, maar zeker niet saai, spel. Weer een succes voor Simone Luciani and Daniele Tascini. Bravo!
