Een recensie van het bordspel Architecten van het Westelijk Koninkrijk ontworpen door Shem Phillips & S. J. Macdonald, illustraties van The Mico en uitgegeven door Garphill Games, Renegade Game Studios en White Goblin Games.
Wat is het?
Architecten van het Westelijk Koninkrijk is een spel waar je architectje speelt en indruk probeert te maken op de koning door verschillende gebouwen te bouwen en mee te werken aan de prestigieuze kathedraal. Dit doe je door elke beurt een meeple uit jouw voorraad op het bord te plaatsen en een actie uit te voeren.
Wat is leuk?
++ De regels van het spel zijn duidelijk en de acties die je kunt uitvoeren eenvoudig uit te leggen.
++ Je begint in dit worker placement spel met al je arbeiders in jouw voorraad en op de meeste plekken op het bord kunnen een onbeperkt aantal poppetjes staan.
++ Het leuke is ook dat elke plek beter wordt naarmate er meer van jouw poppetjes staan.
++ Het is wel zo dat plekken waar veel arbeiders staan aantrekkelijk zijn voor andere spelers. Je kunt namelijk poppetjes van jezelf of anderen gevangen nemen en later in de gevangenis stoppen voor wat geld. Zo kun je elkaar een beetje pesten. Spelersinteractie noemen ze dat.
++ Je bent op die manier, door het gevangen nemen van andere werkers en je eigen werkers weer bevrijden, continu bezig om je arbeiderspopulatie te beheren. Dit is interessant, omdat je natuurlijk een arbeider nodig hebt om een actie mee uit te voeren, maar ook omdat als je teveel mensen in de gevangenis hebt je straf krijgt in de vorm van minpunten en reputatieverlies. Of deugd verlies.
++ Het reputatiespoor is ook een van de leuke element van het spel. In de loop van het spel, door bepaalde acties of kaarten, verandert jouw reputatie. Een goede reputatie geeft je punten aan het eind, een slechte reputatie geeft je minpunten, maar een slechte reputatie geeft je wel bepaalde belastingvoordelen. Bij een te slechte reputatie mag je niet meehelpen aan de kathedraal en bij een te goede reputatie mag je je niet meer op de zwarte markt begeven. Dit is een leuk aspect van het spel om mee te spelen.
++ De zwarte markt geeft je extra goede actie, maar heeft als nadeel dat je daarvoor een slechtere reputatie krijgt. Wil je dat dan wel?
++ Het spel ziet er leuk en kleurrijk uit.
++ De gebouwen en hulpjes geven je speciale eigenschappen of eigen eindespelcondities. Zo heb jij net andere doelen dan je tegenstanders en ook andere manieren om die doelen te bereiken.
++ Je hebt in dit spel de mogelijkheid om elke speler een karakter te geven. Je draait de spelersborden om en dan heeft elke speler een unieke eigenschap en bepaalde startcondities, zoals een bepaalde plek op het reputatiespoor, startgoederen of een aantal arbeiders die al in de gevangenis staan.
Wat is minder?
— De karakters, op de achterzijde van het spelersbord, zijn leuk, zoals ik hierboven vertelde, maar ze dwingen je wel om vanaf het begin op een bepaalde manier te spelen. Je zit een beetje in een keurslijf. Als je een karakter hebt dat laag op het reputatiespoor begint, dan mag je vanaf het begin al niet meewerken aan de kathedraal bijvoorbeeld, en wordt je meteen gedwongen om je met duistere zaakjes bezig te houden.
— Het thema en doel van het spel, namelijk goederen verzamelen om gebouwen te bouwen, is vreselijk ouderwets. Dit hebben we nu wel gezien.
Wat maakt het spel speciaal?
$$ Uiteindelijk is het feit dat je al vanaf het begin alle arbeiders tot je beschikking hebt, de actieplekken steeds beter worden naarmate je er meer poppetjes hebt staan en dat het hebben van veel poppetje op een plek ook weer nadelig voor je kan uitpakken, omdat ze dan gevangen kunnen worden genomen door je tegenstanders, het unieke ‘selling point’ van dit spel.
$$ Dit maakt, samen met de dynamiek van het reputatiespoor en de voordelen die je daarbij krijgt, dat een spel met een relatief saai thema en bekende spelmechanismen toch zijn kop boven het maaiveld uitsteekt.
