Lees hier de recensie van My City, een legacy tegellegspel van Reiner Knizia en 999 Games.
Bordspel Info
- Reiner Knizia
- Michael Menzel
- 999 Games
- 2 - 4
- 30 minuten
- 10+
Wat is leuk aan het spel?
- Om te beginnen is My City een eenvoudig tegellegspel. Iedere speler heeft polyomino’s in drie kleuren en een spelersbord die er aan het begin hetzelfde uitziet. Een raster met wat grasvelden, wat bomen, een steen hier en daar, en een rivier die daar dwars doorheen loopt. Elke ronde wordt een kaart omgedraaid en alle spelers moeten de tegel met die vorm op hun bord leggen. Je moet aan de rivier beginnen. Daarna moet je aangrenzend plaatsen aan een tegel die al op je bordje ligt. Je krijgt aan het einde punten voor zichtbare bomen. Minpunten voor zichtbare stenen en zichtbare lege grasvelden. Je mag ervoor kiezen om een stuk niet neer te leggen, maar dat kost je een punt. Zo simpel is het spel eigenlijk. Het puzzelen is dan wel weer erg leuk. Hoewel iedereen telkens dezelfde stukken neer moet leggen, zul je zien dat iedereen het toch net iets anders doet.
- Dat gaat zeker gebeuren na het eerste potje My City. Elk potje krijgt de winnaar (en nummer twee) ontwikkelingspunten. Aan het einde van 24 potjes is de speler met de meeste ontwikkelingspunten de winnaar van de campagne. Ja, je hoort het goed, het is een campagne spel. Een legacy spel. Na het eerste potje, en elk potje daarna, zullen spelers, omdat ze een potje hebben gewonnen of verloren, of gewoon omdat er nieuwe regels worden geïntroduceerd, stickers moeten plakken. Dat kan zo simpel zijn als een extra boom, steen of leeg grasveld, maar gedurende de campagne worden er nieuwe regels en spelelementen geïntroduceerd, en daarbij horen andere stickers. Elk spelersbordje ziet er na het eerst potje dus al anders uit. Ook zullen er ook telkens verschillende manieren aan het spel worden toegevoegd om punten te scoren. Verschillende wegen die leiden naar een overwinning. Dit resulteert ook gelijk in anders speelgedrag en een andere tactiek bij elke speler.
- Goed, het is een legacy spel, een spel waar je gedurende een aantal potje het spel permanent veranderd, en een belangrijk onderdeel van die categorie spellen is verrast worden door de veranderingen. Zonder dus veel te verklappen kan ik wel zeggen dat het spel gedurende campagne steeds meer regels krijgt en daarmee steeds wat ingewikkelder wordt. Het blijft altijd een familiespel. Mede ook doordat het elke keer als het op het punt komt waar je denkt ‘als er nu nog een regel of spelmechanisme aan wordt toegevoegd, wordt het teveel’ er eerst een regel wordt afgeschaft voordat er weer een nieuwe regel bij komt. Telkens wordt het schoolbord een beetje schoongemaakt, voordat het langzaam weer wordt volgeschreven.
- Doordat de regels nooit moeilijk worden blijft My City zo lekker weg spelen. Snelle beurten, snelle potjes en altijd die drang om goed te presteren, om goed te puzzelen.
Wat is minder aan het spel?
- Geen minpunt eigenlijk, maar meer verwachtingsmanagement. Als je kijkt naar het gehele spectrum van legacy spellen, dan biedt het het minste spektakel. Je zult zelden van je stoel worden geblazen met wat meneer Knizia nu weer voor regel bedacht heeft. Het zijn subtiele veranderingen.
- Klein minpunt dan. Nadat je de gehele campagne hebt doorlopen heb de mogelijkheid om het spel vaker te spelen. Dit is na 24 potjes, dus je hebt al flink waar voor je geld gehad. Maar je kunt ieders spelersbord omdraaien en dan speel je oneindig door met de regels van, even gokken, zeg na ⅕ van de campagne. Dat is prima, maar ik had het leuk gevonden als je het spel na de hele campagne kon spelen met de regelset van meerdere momenten in de campagne.
- Je hebt, buiten dat het er soms om gaat wie als eerst ergens overheen bouwt, geen spelersinteractie. My City is een vrij solitair spel. Voor mij geen probleem, want ik vind dat puzzelen teen beetje solitair hoort te zijn, maar wellicht zoek jij interactie in de spellen die je speelt.
Conclusie?
8/10
