Ubongo Solo van ontwerper Grzegorz Rejchtman breidt de Ubongo familie, die al aardig groot begint te worden, uit met 546 nieuwe puzzels om, de titel zegt het al, in je eentje te doorlopen.
Voor iedereen die niet bekent is met het fenomeen Ubongo een korte uitleg. Ubongo is eigenlijk competitief puzzelen met Tetris-achtige puzzelstukje. Iedereen krijgt een kaartje met een leeg gebied van een bepaalde vorm voor zich. En iedereen krijgt hetzelfde aantal en hetzelfde soort puzzelstukjes voor zijn neus. Het gebied moet geheel gevuld worden met die puzzelstukjes. Klaar voor de start? Go! Puzzelen. Puzzelen. Zweet afvegen. Puzzelen. Joske is klaar. Joske heeft gewonnen.
Dat is een beetje het basis idee. In de originele versie gaat het uiteindelijk om het verzamelen van diamantjes in dezelfde kleur, maar er zijn dus vele variaties op het basisspel uitgegeven. Van mini tot extreem, van dobbelstenen to 3-D structuren. Er is zelfs Star Wars Ubongo. Al weet ik niet zo goed waarom ik daar eigenlijk verbaasd over zou moeten zijn.
Maar nu heeft White Goblin Games dus Ubongo Solo uitgebracht. Het basisprincipe geldt nog steeds. Pak deze drie stukjes en vul dit gebiedje. Het gaat alleen niet meer om de tijd dat je er over doet, maar je moet er nu gewoon voor zorgen dat je alle 546 levels haalt. Dit is je doel.
Je hebt puzzels met rechthoekige stukken, puzzels met zeshoekige stukken en puzzels met driehoekige stukken. Hoe verder je komt in het spel, hoe meer aparte regels erbij komen om de levels wat lastiger te maken. Bij de eerste levels is het nog zo dat, en dit heb ik ook meerdere malen van anderen vernomen, het pakken van de puzzelstukken vaak langer duurt dan het oplossen van de puzzel zelf, maar later heb je wat meer tijd nodig om een oplossing te vinden. Dan moet je de echte puzzelkoning in jezelf naar boven halen. De levels duren volgens de doos twee tot twintig minuten.
En nu moet je bij jezelf nagaan. Vind ik puzzelen leuk? Nee? Dan ga je Ubongo Solo ook niet zo heel leuk vinden. Vind je puzzelen wel leuk? Dan denk ik dat je ook veel plezier aan Ubongo Solo gaat beleven.
Vind je Ubongo leuk? Ja? Dan moet je even bij jezelf te rade gaan of dit vooral komt door het hectische ‘wie is sneller dan wie’-aspect of door het puzzel aspect. Hetzelfde geldt voor iedereen die Ubongo niet zo leuk vindt. Vind je het juist zo vreselijk omdat je je in een hectische puzzelrace bevindt, dan zou het zo maar kunnen dat het serene solo puzzelwerk in Ubongo Solo wel kunt waarderen. Of andersom natuurlijk. Vond je het real-time aspect in Ubongo zo leuk, dan kan het zijn dat je daarom Ubongo Solo een beetje saai vindt.
Ik vind de Solo versie van Ubongo een geslaagd spelletje. Het is bijna zoals zo’n spelletjes-app op je telefoon. Eventjes spellen. Vijf minuutjes. Daarna ga ik koken. Twee uur later zit je nog steeds te spelen. Een pizza van de lokale pizzaboer op je schoot.
Niet dat ik werkelijk nachten heb overgeslagen doordat ik aan het Ubongo-en was, ik kan mijzelf prima onder controle houden, maar het spel kan best een beetje verslavend zijn. Je kent het wel; ‘OK, nog 1 leveltje dan’.
Verder zijn de verschillende regels per level heel aardig en ik vind het ook grappig om te merken of om te voelen dat als ik on-a-roll ben met de driehoekige stukken mijn hersenen enorm moeten wennen als er in een volgend level weer eens om andere stukken, de zeshoekige bijvoorbeeld, wordt gevraagd. Zelfs bij de eenvoudige levels was het toch altijd even schakelen.
Anders nog iets? Ja, wat valt er nog meer over te zeggen. Niet veel. Ubongo Solo is een geslaagd puzzelspel met elke keer andere regeltjes, goed voor de variatie en de uitdaging, voor mensen die het leuk vinden om te puzzelen. De vele verschillende levels met een variabele moeilijkheidsgraad en speelduur zorgen voor heel wat uurtje puzzelplezier.
