Het verzet is geïnfiltreerd! Niemand vertrouwt elkaar nog. Wie is een verzetsstrijder en wie is een Mol? Ondertussen moet het werk gewoon doorgaan, er moet een regering ten val worden gebracht, missies moeten worden volbracht. Maar wie neem je mee en wie laat je thuis in De Mol, een spel van Don Eskridge en 999 Games.
Overzicht:
Een korte uitleg:
Aan het begin van het spel worden er rol kaarten uitgedeeld. Een speler is onderdeel van het verzet of is een Mol. Elke ronde moet een missie worden volbracht en het spel duurt vijf rondes. De verzetsstrijders willen natuurlijk dat alle missies slagen, maar de Mollen willen precies het tegenovergestelde. Als drie missies slagen, dan wint het verzet, mislukken er drie missies, dan winnen de Mollen.
Elke ronde wordt er een team samengesteld om op missie te gaan, door de leider van de missie. Hoe groot het team is, is afhankelijk van het aantal spelers. Iedereen stemt dan. Vind je het een goed team of niet? Zijn ze betrouwbaar, of wil je juist dat ze niet betrouwbaar zijn, omdat je zelf ook een Mol bent?
Als een team wordt goedgekeurd, gaat de missie door en krijgt elk teamlid twee kaarten, ‘Missie geslaagd’ of ‘Missie mislukt’. Elk teamlid kiest een kaart en legt hem blind op een stapel. De verzetsstrijders moeten een missie laten slagen, maar de mollen mogen kiezen of ze hem laten mislukken of niet. Als iedereen een kaart gekozen heeft, wordt de stapel geschud en wordt gekeken of de missie is geslaagd.
In de stapel hoeft maar een ‘mislukt’ kaart te zitten om het team te laten falen, maar als dat gebeurd kan het spel beginnen; ‘iemand uit het team is een verrader, iemand is de Mol!’
Recensie:
De spelmechanismen:
De spelmechanismen zijn erg simpel. Kies een team, keur het team goed of niet en laat een missie lukken, dan wel mislukken. Dat is het.
Waar het spel eigenlijk om draait is de spelers zelf. Het praten met elkaar, de interactie. Elkaar verdacht maken en je medespelers proberen te overtuigen van jouw gelijk.
Het mooie is ook dat je nooit echt uit het spel kan worden gezet. Je bent dan misschien wel ontmaskerd als Mol en je wordt daarom niet meer meegenomen op missies, maar dat wil nog niet zeggen dat je geen verwarring kan zaaien.
Bij het spel zit ook een kleine uitbreiding, de Samenzwering groeit. Deze uitbreiding bestaat uit een aantal plotkaarten die aan het begin van elke ronde door de teamleider aan een of meerdere spelers moet worden gegeven. Deze kaarten geven je bijvoorbeeld de mogelijkheid om de leiding van een team over te nemen, een team alsnog af te wijzen, een gekozen missiekaart bekijken of ze zorgen ervoor dat je altijd als eerste je keuze voor een team bekend moet maken.
Deze kaarten zorgen voor nog meer achterdocht (‘Waarom krijgt hij die kaart? Zijn ze misschien allebei mollen? ‘), maar de plot kaarten zorgen ook voor meer mogelijkheden van het verzet om de mollen uit te schakelen.
De plot kaarten zijn dan ook zeker een leuke toevoeging.
Het thema:
Ik vind dit spel zeker thematisch. De verdachtmakingen, samenzweringen en de discussies, je hebt echt het gevoel dat je middenin een goede thriller zit. Vertrouwen is net zo makkelijk gewonnen als weer verloren. Het zijn niet de illustraties en dergelijke, maar de sfeer aan tafel die het spel erg thematisch maken.
Het uiterlijk:
Het uiterlijk van dit spel is niet heel erg relevant, aangezien het een sociaal deductie spelletje is. Het ziet er OK uit, niet meer dan dat.
De kwaliteit van de onderdelen:
Mooie linnen kaarten, dikke kartonnen speelstukken, de kwaliteit is gewoon goed.
Het plezier:
Dit is lastig te zeggen, want zoals met veel sociale spellen, is de groep waarmee je het speelt erg belangrijk. De beste of leukste spellen kunnen ineens erg saai worden als je met mensen speelt die niet graag de interactie zoeken of mensen die het spel erg mechanisch benaderen en bijna een ’to-do’ lijst afgaan. Nee, dan ga je het spel niet leuk vinden.
Het spel is meer als een recept uit een kookboek, een basis recept. Het geeft aan welke ingrediënten je moet gebruiken en legt uit hoe het gerecht moet bereiden, maar het is toch echt afhankelijk van hoeveel passie je in het koken stopt of het ook echt een lekker gerecht wordt. Een beetje variëren met het recept kan zeker geen kwaad.
Maar als je iedereen van de groep mee kan krijgen en samen helemaal in de sfeer van het spel komt, kan het zomaar zijn dat je een gerecht op tafel tovert waar nog dagen en misschien wel maanden over wordt nagepraat.
