Soms komt er iets voorbij in spellenland waar je, hoewel het misschien niet echt in je straatje past, van denkt: ‘Dit wil ik wel eens proberen’. Dit was ook het geval bij Legacy of Dragonholt, een roleplaying game zonder Dungeon Master in de wereld van Runebound en Battlelore; Terrinoth.
Deze bewering kan ik al gelijk weer corrigeren, want Legacy of Dragonholt, ontworpen door Nikki Valens en uitgegegevn door Fantasy Flight Games, is eigenlijk meer een zogenaamd ‘choose your own adventure’ spel, dan echt een rollenspel volgens mij.
In de doos vind je namelijk een dik pakket met boekjes waar je, gedurende de campagne, lekker doorheen mag bladeren, van gebeurtenis naar gebeurtenis, en vrijwel elke keer als je een stukje hebt gelezen wordt er gevraagd om een keuze te maken. Soms heb je een vrije keuze, soms is het afhankelijk van de eigenschappen van jouw karakter. Die keuze leidt je dan weer naar een volgende gebeurtenis en soms mag je zelf een heel nieuw boekje openen.
Dit gaat door totdat je bij het einde van het verhaal aankomt. Hoe dit eind eruit ziet, hangt af van de keuzes die je tijdens het avontuur maakt.
Je begint het spel met het creëren van je karakter. Je geeft hem of haar een naam, bedenkt een leuk achtergrondverhaal en schrijft op wat de drijfveren van je karakter zijn. Je geeft hem ook een ras. De rassen zijn jammer genoeg erg generiek. Als je een beetje bekend bent met fantasy-boeken of films heb deze rassen (elf, dwerg, mens, orc, etc) al honderden keren voorbij zien komen. Ook de karaktereigenschappen van die rassen zijn vrij generiek.
Na het invullen van jouw karakterformulier mag je eigenschappen aan je karakter toewijzen. Bij jouw ras horen bepaalde eigenschappen, daar moet je er een aantal uit kiezen, maar je mag verder aanvullen vanuit een aantal andere eigenschappen. Je kunt dus een karakter maken die zeer fysiek is ingesteld, meer iemand die goed is in slap ouwehoeren, of een combinatie ervan. Dit laatste wordt door het spel zelf geadviseerd.
Daarna sla je de eerste bladzijde open van het eerste (introductie) boek, hierin leer je het grootste deel van de regels, en je avontuur kan beginnen. Je begint met het lezen van een stukje verhaal en aan het einde van het verhaaltje staan vaak een aantal keuzes. Wil je met Henkie de Elf mee op vakantie, ga dan naar stukje 701. Ga je liever in je eentje naar de Spaanse kust, lees dan stukje 106. Of blijf je liever thuis bij je huisdier, Pufpuf de Draak, lees dan stukje 765.
Soms staat er, zoals hierboven, alleen maar een verwijzing naar en nieuw stukje. Een andere keer kan het zijn dat je de betreffende keuze alleen mag maken als je een bepaalde eigenschap bezit. Het zou kunnen zijn dat, voordat je in je eentje de Spaanse stranden afstruint, je probeert om wat extra vakantiegeld uit de zakken van Henkie probeert te jatten. Dan zou het zomaar kunnen zijn dat je deze keuze alleen mag maken als goed bent in stelen en de eigenschap ’thievery’ bezit.
Als je Legacy of Dragonholt in je eentje speelt mag je de keuzes zelf maken, je beetje immers in je uppie op pad. Bestaat je reisgezelschap uit meerdere avonturiers dan heb je elk een fiche voor je liggen. Deze geeft aan dat elke speler een keer een keuze mag maken. Dus als Suzanne voor de groep heeft besloten dat ze thuis wil blijven bij haar draakje, dan moet ze wachten totdat elke andere speler bij een latere paragraaf een keuze heeft gemaakt, of totdat het spel aangeeft dat iedereen zijn actiefiche weer naar de actieve kant mag draaien, voordat haar karakter de keuze van de groep weer mag beïnvloeden.
Uiteindelijk zul je vast eens in een situatie terecht komen waar je jouw vechtkunsten moet vertonen of wat fysieke arbeid moet verrichten. Afhankelijk van hoe goed je karakter hierin is heeft dit invloed op je uithoudingsvermogen. Raakt je uithoudingsvermogen op, dan moet je een van jouw eigenschappen de-activeren.
Soms krijg je wel eens een item. Dit item kan zorgen voor een speciale bonus, of gewoon betrekking hebben op een verhaallijn.
Dit is het wel. Je loopt met je karakter door Dragonholt en omgeving op zoek naar avontuur. De keuzes die je maakt hebben invloed op welke delen van het verhaal je toegang toe hebt, maar er zullen altijd punten in het verhaal zijn waar je altijd terecht komt. In welke staat, met welke items en met welke mogelijkheden is dus wel weer geheel afhankelijk van in het verleden gemaakte beslissingen.
Vond ik een leuke ervaring? Nou, ja, over het algemeen wel. Zeker in de eerste helft van het avontuur, toen het nog nieuw was. Altijd spannend toch, voor het eerst iets nieuws doen. Maar zo rond rond de rust, rond de middagpauze was ik er wel een beetje klaar mee. Het nieuwe was er wel een beetje af en de dingen die ik wat minder leuk vond aan het verhaal, het spel, gingen steeds vaker de boventoon voeren.
Wat ware deze minpuntjes dan?
Ten eerste vond ik de wereld en het verhaal zeer generiek, zeer standaard. Er zitten wat mij betreft weinig verrassende elementen in. Ben je een beetje bekend met fantasy-boeken of films, zul je veel verhaalelementen in een soortgelijke vorm wel eerder hebben gezien. Dat is niet erg. Het is heel moeilijk om een compleet nieuwe en originele wereld te creëren, maar als je dan een bekende en geliefde setting gebruikt, stop er dan in ieder geval één origineel en verrassende gebeurtenis of verhaallijn in. Deze heb ik niet gevonden.
Het avontuur speelt zich af over een aantal dagen. Nadat bepaalde stukjes zijn gelezen kan het boek je opdragen om wat tijd te laten verstrijken. Op de achterkant van het boek waarin je leest staat uit hoeveel dagen dit stukje avontuur bestaat en uit hoeveel delen een dag bestaat. Ik had sommige dagen dat ik werkelijk niets deed. Mijn karakter liep dan van locatie naar locatie en had alleen maar gesprekken over koetjes en kalfjes. Geinig voor een keer, maar als dat vaker dan één keer gebeurt ga je toch aan jezelf twijfelen. ‘Heb ik nu iets essentieels gemist? Had ik ergens anders moeten zijn?’
Ik ben eigenlijk wel benieuwd of het wellicht aan mijn gekozen karakter lag? Zou het kunnen dat doordat ik voor bepaalde karaktereigenschappen heb gekozen ik een hele andere ervaring heb gehad, dan als ik een tegenovergesteld karakter had gehad. Helaas heb ik niet echt de behoefte meer om dat uit te proberen.
De eindconclusie voor mij is dat het een aardige oefening is, maar voor mij niet voor herhaling vatbaar. In ieder geval niet in dezelfde setting. Je zou me nog kunnen overtuigen om het opnieuw te doen als het verhaal wat leuker, grappiger, verrassender, origineler zou zijn.
Hoewel ik het eigenlijk meer een solo avontuur vond, ik zie qua spel, de keuzes, en het verhaal, niet echt waarom het met meer zou moeten, denk ik wel dat je het spel met meer spelers wat kan opleuken door het wat meer als rollenspel te behandelen. Je kan met meer spelers wat meer je best doen om de sfeer te zetten, wat meer achtergrond verhaal te bedenken. Samen. Dit gaat dan wel weer echt om het achtergrondverhaal, want de keuzes die je kunt maken in het spel staan wel echt vast. Je kunt niet plotseling besluiten om de grote boze wolf (die zit er niet in hoor) met een satéprikker te lijf te gaan als je dat een goed idee lijkt. Staat het niet beschreven als een van de keuzes, dan heb je pech. Je moet Legacy of Dragonholt dus echt zien als een ‘choose your own adventure’ boek (bestaat hier een Nederlandse term voor?) en niet echt als rollenspel. Bij het laatste heb je volgens mij toch wat meer vrijheid.
Kijk, uiteindelijk vind ik Legacy of Dragonholt geen slecht spel. Ik heb er negen potjes uit kunnen halen. Ik heb negen hoofdstukken gelezen, om het zo maar te noemen, totdat ik bij het einde aangekomen was. De helft van de tijd vond ik het echt leuk, de andere veertig procent was OK en de laatste tien procent van mijn vond ik het echt een verspilling van mijn spellentijd. Het creëren van je karakter is trouwens ook wel weer een leuke activiteit op zich.
Het spelsysteem zit uiteindelijk goed in elkaar, het concept werkt wel als je weet waar je instapt. Het is vooral veel leeswerk, maar je hebt dan zelf een beetje invloed in welke richting het verhaal gaat.
Ja, denk je wellicht, en dan kom ik bij een ander punt waar ik het wel over moet hebben, dan kun je toch ook gewoon een boek kopen? Je hebt dan misschien niet zes verschillende eindes waar je op uit kunt komen, maar dan ben ik tenminste niet meer dan zestig euro kwijt (als ik naar de prijzen in de online winkels kijk). En hier heeft mijn fictieve gesprekspartner wel een punt. Ik vind de aanschafprijs ook wat aan de hoge kant.
Goed, ik heb in aflevering vijf van De Startspelers podcast laatst gezegd dat een spel eigenlijk altijd zijn geld waard is, maar als ik Legacy of Dragonholt vergelijk met andere campagnespellen met een legacy karakter (want hoe vaak ga je de Dragonholt campagne nu echt spelen?) dan komt het er niet heel goed uit als ik een prijs-tijd-potjesaantal-plezier-vergelijking maak.
Dus. Conclusie. Goed spelconcept. Nog niet optimaal benut. Verhaal moet beter en origineler. Niet voor iedereen. Vrij prijzig.
Ik geef het concept drie duimpjes. Ik kan het wel waarderen en het heeft zijn charme, maar het is niet zo dat ik het iedereen aanraad. Daarvoor is het teveel een nicheproduct. Lees je goed in, bedenk of je speelmaatjes zich goed kunnen inleven in een verhaal, kijk of de wereld waarin het zich afspeelt je leuk lijkt en bekijk of je het geld wil uitgeven aan iets wat uiteindelijk neerkomt op een aantal avondsessies om de beurt voorlezen.
